Nazywam się Julia. Moje dzieciństwo nie było schronieniem, lecz codzienną walką z tajemnicami, zdradami i milczeniem, które niemal mnie złamały. Opowiadam Wam, jak próbowałam ocalić siebie z rodziny, która mogła mnie zniszczyć.
Od zawsze byłam tą idealną córką, spełniającą wszystkie oczekiwania mamy. Pewnego dnia nie wytrzymałam i wykrzyczałam jej w twarz, że potrzebuję przestrzeni. Ta chwila zmieniła całe moje życie i relację z mamą – dziś opowiem Wam, jak długo szukałam siebie i jak trudno było wrócić do domu.
Od dziecka byłam oczkiem w głowie mojej mamy, ale jej nadopiekuńczość zaczęła mnie dusić. Kiedy próbowałam postawić granice, mama zareagowała łzami i wyrzutami sumienia. Teraz nie wiem, jak pogodzić własną potrzebę wolności z jej potrzebą bycia potrzebną.
