Minęło prawie pięć lat od momentu, gdy Dawid zakończył swoje małżeństwo z byłą żoną, Anną. Pomimo upływu czasu, jego matka, Maria, nie ustaje w wysiłkach, by ponownie połączyć Dawida z Anną, kierując się więzią, którą dzielą przez swoją córkę, Emilię. Maria jest przekonana, że decyzja Dawida o odejściu była poważnym błędem, ale nieprzewidziane okoliczności prowadzą do nierozwiązanego i gorzkiego zakończenia.
Teraz zmagam się z doborem odpowiednich słów, by skontaktować się z nią po tym incydencie. Wyobraź sobie: jestem emerytowaną nauczycielką, mieszkającą samotnie, z rodziną rozproszoną po całym kraju.
Jaś i ja nigdy nie byliśmy najlepszymi przyjaciółmi, mimo że jesteśmy rodzeństwem. On zawsze był gwiazdą, a ja cieniem. Po śmierci naszych rodziców, Jaś hojnie pozwolił mi przejąć rodzinny biznes. Lata później wrócił, żądając ogromnej spłaty z odsetkami, co postawiło mnie w trudnej sytuacji.
Nigdy nie myślałem, że znajdę się w takiej sytuacji. W czwartek moi rodzice zaprosili mnie i mojego brata do swojego domu. Uprzedzili nas, że musimy przeprowadzić poważną rozmowę. Czekałem na ten moment od dawna, ponieważ mieliśmy podzielić dom babci. Dyskutowaliśmy o tym od jakiegoś czasu, a teraz nadszedł moment, aby podjąć decyzję. Ale sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewałem.
Była przyzwyczajona do zmiatania kurzu, a moje pojawienie się zawsze było postrzegane w negatywnym świetle. Chociaż nigdy tego nie okazywała, napięcie było wyczuwalne. To jest historia, jak mój plan zemsty się rozwinął.
Emilia nie mogła zrozumieć, dlaczego nigdy nie poznała swojego dziadka. Postanowiłam więc powiedzieć jej prawdę. „Twój dziadek nie akceptował moich wyborów i zabronił nam się widywać.”
Często ludzie działają z egoistycznych pobudek, a po śmierci starszej osoby zaczyna się podział majątku. Czasami ten proces przeradza się w gorzką kłótnię.
Moja siostra ostrzegła mnie, że nasza ciocia i jej syn wkrótce wprowadzą się do mojego mieszkania. Pomimo moich prób uzyskania więcej informacji, moja mama milczała na temat szczegółów. Wiedziałem tylko, że ciocia Linda miała dwoje dzieci: syna o imieniu Jakub i córkę o imieniu Emilia. Minęły lata, aż pewnego dnia
Pani Kowalska była niezwykłą kobietą. Była atrakcyjna, zadbana i zawsze miała stylową fryzurę. Jednak miała trudny charakter. Jej głos był głośny, nie była zbyt uprzejma i często plotkowała o ludziach wokół siebie. Nie przeszkadzało jej to robić nawet w ich obecności. Jak ludzie się czuli, nie obchodziło jej zbytnio. Często mówiła o swoich problemach z jej
Jan jest w pracy, nie ma więc nikogo, kto mógłby bronić jego matki. To prawda, że Linda nie potrzebowała ochrony, ale napięcie w domu było wyczuwalne. Ostatnio sytuacja się pogorszyła.
Emilia zawsze marzyła o posiadaniu dzieci. Ludzie wokół niej nigdy nie wiedzieli, czy jej synowie mają tego samego ojca. Chłopcy sami również nie byli tego pewni. Emilia nigdy nie wyszła za mąż, miała przelotne związki, ale nic poważnego. Pracowała jako kierowniczka sklepu (nikt nie wie, jak zdobyła tę pracę), co pozwalało jej
„Posłuchaj mnie, synu…” szepnęła matka. Każde słowo było walką. Choroba powoli odbierała jej życie. Leżała w łóżku, wychudzona. Dla Michała wydawała się cieniem kobiety, którą kiedyś była. Zawsze była wysoka, silna i uśmiechnięta. Ale teraz… „Synu, proszę, nie zostawiaj Lidii… Potrzebuje kogoś, kto się nią zaopiekuje. Ona nie jest jak inni…”
