Wielu zastanawia się, dlaczego ludzie w wieku siedemdziesięciu lat decydują się na nowe związki, kiedy w tym wieku powinna im wystarczyć przyjaźń. Co jednak, gdy poszukiwanie miłości w późnym wieku przynosi nieoczekiwane komplikacje, które wyzywają samą istotę więzi rodzinnych? Ta historia bada złożoności wyboru nowego partnera przed rodziną w złotych latach, bez bajkowego zakończenia.
Po ślubie z Mateuszem, rozwodnikiem, myślałam, że możemy zbudować nowe życie razem. Jednak, gdy jego córka, Maja, planuje przeprowadzić się do nas do małego mieszkania na studia, nasz związek napotyka najtrudniejszą próbę do tej pory.
Podczas spokojnej kolacji w domu, Paweł wspomina swojej żonie, Karolinie, że pomysł spędzenia życia tylko z jedną osobą wydaje mu się nudny. Odpowiedź Karoliny, pełna mądrości i przewidywania, przygotowuje grunt pod historię, która rozwija się z nieoczekiwanymi zwrotami akcji, kwestionującą, co naprawdę oznacza poszukiwanie emocji w życiu.
Dorastając, moja siostra Karolina i ja, Jagoda, zawsze byłyśmy na przeciwnych biegunach. Mimo że dzielił nas tylko rok, nasze osobowości dramatycznie się różniły. Ja byłam tą spokojniejszą, podczas gdy Karolina wydawała się wiecznie niezadowolona i szybko wpadała w gniew. Naszym rodzicom, głęboko zasmuconym naszą napiętą relacją, brakowało sił, aby zniwelować przepaść między nami. W miarę dorastania, rozdźwięk tylko się pogłębiał, prowadząc do nieodwracalnego zerwania, które zniszczyło naszą rodzinę.
W naszej rodzinie pojawiła się przepaść. Moje relacje z synem, Markiem, są sporadyczne w najlepszym razie, ale z moją synową, Jasminką, komunikacja całkowicie ustała. W rezultacie rzadko widuję mojego wnuka, Grzegorza. Ta historia bada napięcia, które pojawiły się, gdy Jasminka uznała, że pomoc mi w sprzątaniu jest poniżej jej godności.
Fala zamieszania ogarnęła Barbarę. Prośba wydała jej się dziwna, ale strach o dobro wnuka zaciemnił jej osąd. „Muszę… muszę pomyśleć. Czy mogę oddzwonić? Jaki jest pani numer?” jąkała się, sięgając po długopis.
Sześć miesięcy temu moja teściowa, Maria, wróciła z długiego pobytu w Kanadzie, gdzie pracowała przez lata. Jej wsparcie finansowe pozwoliło nam kupić dom, czego sami nie bylibyśmy w stanie osiągnąć. Ogólnie Maria jest miła, przyjazna i zawsze gotowa pomóc przy naszych dzieciach. Jednak jest jeden jej nawyk, który doprowadza mnie do szału. Nie wiem już, co robić.
Przez lata łączyłem dwie prace z marzeniem o zakupie własnego mieszkania. Mieszkając z moją matką, Danutą, wnosiłem wkład w wydatki domowe, wierząc, że to tymczasowa ofiara. Jednak kiedy moja siostra, Julia, zażądała dużej sumy pieniędzy z moich oszczędności, a ja odmówiłem, moja matka stanęła po jej stronie, prowadząc do nieprzewidzianych konsekwencji, które zniszczyły moje marzenia o niezależności.
Po latach nieustannej pracy i poświęceń w końcu zdecydowałem(a) się na urlop. Moja rodzina miała jednak własne wyobrażenia o tym, jak powinienem/powinnam spędzać wolny czas. Nieoczekiwany zwrot wydarzeń, kiedy zdecydowałem(a) się pójść własną drogą, przemienił mnie w „czarną owcę” rodziny.
Myślałam, że po prostu porządkuję, kiedy natknęłam się na listy, które odebrały mi mowę. Mój mąż, Daniel, służy w wojsku, co oznacza, że często się przeprowadzamy. Jego matka, Maria, często nas odwiedza, i wierzyłam, że mamy dobre relacje. Jednak listy ujawniły stronę jej, o której nie miałam pojęcia, rzucając cień na moje małżeństwo z Danielem.
Jako starsza kobieta, czerpię radość z roli babci dla Hani i Kacpra, moich energicznych 2-letnich wnucząt bliźniaków. Ich nieograniczona energia i ciekawość są dla mnie przyjemnością, jednak opieka nad nimi wymaga ode mnie więcej, niż jestem w stanie dać. Pomimo mojej miłości do nich, musiałam odrzucić częste prośby mojej córki, Sary, o opiekę nad dziećmi. Ta decyzja doprowadziła do niewypowiedzianego napięcia między nami, przy czym Sara daje mi do zrozumienia, że moja decyzja teraz może wpłynąć na jej chęć opieki nade mną w moich późniejszych latach.
Reflektując nad przełomowymi momentami mojego życia, nieoczekiwany prezent od mojego syna podczas jego zakończenia szkoły średniej pozostaje w mojej pamięci. Nigdy nie przewidywałam serii wydarzeń, które rozegrały się podczas maturalnego zakończenia mojego najstarszego syna. Po tym, jak dowiedziałam się, że nigdy nie będę mogła mieć własnych dzieci, pochłonęła mnie kariera. Ale życie miało inne plany i przez zrządzenie losu stałam się matką trójki, a niespodziewanie potem czwórki dzieci. Jednak radość była krótkotrwała, ponieważ ceremonia zakończenia przyniosła nieprzewidziane zwroty akcji.
