W tej historii opowiadam o mojej walce z odrzuceniem i samotnością w polskim systemie pieczy zastępczej. Przez lata czułem się niewidzialny, aż pewnego dnia pojawiła się rodzina, która odmieniła moje życie. To opowieść o nadziei, strachu i o tym, jak trudno zaufać, gdy serce jest pełne blizn.
Moje dzieciństwo rozpadło się w jednej chwili, gdy tata trzasnął drzwiami, a mama osunęła się na podłogę z płaczem. Przez lata żyłam w cieniu rodzinnych tajemnic, samotności i niepewności, aż musiałam sama zdecydować, kim chcę być. Dziś pytam: czy można wybaczyć przeszłość, jeśli nigdy nie poznało się całej prawdy?
Od dziecka czułam się jak intruz w cudzym domu, choć to była moja rodzina. Moje życie to nieustanne poszukiwanie odpowiedzi, których nikt nie chciał mi udzielić. Czy można zbudować siebie, nie znając własnych korzeni?
Te słowa pozostawiają ślad nie tylko na jej życiu, ale także na życiu jej dzieci. Jaka jest ich wina? Czy ktoś myśli o dzieciach w takich sytuacjach?
Te słowa pozostawiają ślad nie tylko na jej życiu, ale także na życiu jej dzieci. Jaka jest ich wina? Czy ktoś myśli o dzieciach w takich sytuacjach?
