To nie o krzyczeniu z dachów czy robieniu wielkich gestów. Chodzi o to, by rozpoznać, kiedy nadszedł czas, aby przejąć kontrolę nad własnym życiem. Kiedy Ewa poślubiła Jana, miała nadzieję na spokojną przyszłość.
– „Dziewczyny, zaręczyny są zakończone. Opuściłam Marka w zeszłym miesiącu.” – „Ale przecież byliście wymarzoną parą!” – „Tak wszyscy myśleli. Dopóki nie zobaczyłam jego prawdziwego oblicza.”
W szybkim tempie współczesnych związków, Anna opowiada o lekcjach, które wyniosła od swojej matki na temat znaczenia samooceny i wyznaczania granic. Dzieli się tym, jak zaniedbanie tych kluczowych elementów doprowadziło do rozpadu związku, który kiedyś wydawał się niezniszczalny. Poprzez jej narrację odkrywamy, że prawdziwa miłość szanuje granice i że czasami najodważniejszym aktem jest wiedzieć, kiedy odejść.
