Już wcześniej dzieliłam się tutaj swoją historią, opowiadając o niemal czteroletnim związku z mężczyzną, który nie zakończył się szczęśliwie. To była opowieść o mężczyźnie, Robercie, który ciągle przemieszczał się między wynajmowanym mieszkaniem a moim domem, nie chcąc na stałe się ustatkować i założyć tradycyjnej rodziny. Twierdził, że nie jest gotów.
Jako emeryt nie mogę już dłużej zapewniać wsparcia finansowego. Wygląda na to, że byłem potrzebny tylko do tego, ponieważ moja córka przestała mnie zapraszać i odwiedzać ze swoim synem. To bolesne uświadomienie sobie, że moja relacja z córką mogła być bardziej oparta na pieniądzach niż na miłości. Przez całe życie ciężko pracowałem, aby dać jej wszystko, w tym pracując za granicą, zanim przed czterdziestką znalazłem stabilne zatrudnienie.
Kiedy już się ożenisz i będziesz miał dzieci, nadszedł czas, aby wziąć odpowiedzialność. Oto historia o pierwszym dziecku: Mój syn właśnie skończył studia, gdy jego dziewczyna zaszła w ciążę.
Przez ponad dwie dekady słyszę to samo, jestem wyczerpany. Dlaczego moja matka nie może uwolnić się od przekonania, że jestem winien coś mojej siostrze?
Po tym, jak moje dzieci wyprowadziły się, by założyć własne rodziny, myślałam, że dobrze sobie radzę. Jednak ostatnie wydarzenia uświadomiły mi surową rzeczywistość mojej sytuacji.
Ewa dzieli się swoim niepokojem po tym, jak dowiedziała się, że jej syn, Michał, ma dziecko z pozamałżeńskiego związku. Zmaga się z decyzją, czy powiedzieć o tym swojej synowej, Adelinie, szczególnie po tym, jak Michał wyjawił, że dziecko jest w szpitalu pediatrycznym.
Nie mogę twierdzić, że samodzielnie utrzymuję naszą rodzinę – to nie byłoby prawdą. Mój mąż, Filip, jest bardzo wykwalifikowany i dzięki jego pracy nasze dzieci i ja żyjemy całkiem komfortowo. Mamy trzypokojowy dom blisko centrum miasta, samochód, a nawet kawałek ziemi na wsi. Jestem mu wdzięczna, chociaż jego praca oznacza, że rzadko go widujemy.
Rodzice mojego męża zawsze byli bardziej wsparciem finansowym niż moi. Mają stabilne, dobrze płatne prace i często pomagają nam finansowo. Moi rodzice, z drugiej strony, nie są bogaci, ale robią wszystko, co w ich mocy, aby nas wspierać. Często zabierają nasze dzieci na weekendy lub przynoszą domowe wypieki. Krótko mówiąc, pomagają na każdym kroku. Jednak ostatni komentarz mojego męża na temat tej dysproporcji spowodował nieoczekiwane napięcie.
„Odwiedźmy dziś Babcię Ewę i Dziadka Jana,” zaproponował mały Gabriel, gdy właśnie mieliśmy wyjść z domu. „Dawno ich nie widzieliśmy.” „Pójdziemy do parku,” odpowiedziałem stanowczo. „Nawet nie wiemy, czy są w domu. Dziadek może być w pracy.” Trzyletni Gabriel uwielbiał spędzać czas ze swoim tatą.
Po zgodzie na wprowadzenie się mojej teściowej, Lei, do naszego mieszkania, aby pomóc jej w trudnym okresie, szybko zdałam sobie sprawę, że miała inne plany. Mimo że to nasza przestrzeń, Leia zaczęła narzucać własne zasady, zapominając, czyje imię widnieje na umowie najmu. To, co zaczęło się jako gest dobrej woli, szybko przekształciło się w codzienną walkę o kontrolę.
Jan i Ewa od dawna marzyli o nowej, cedrowej wannie z hydromasażem do swojego ogrodu. Chcieli poczuć świeży zapach naturalnego drewna… Mieli starą wannę, ale była już mocno zniszczona.
„Nie mam żadnych zobowiązań wobec tej kobiety, ponieważ przez piętnaście lat naszego małżeństwa z jej synem, nie pomogła nam ani finansowo, ani fizycznie.”
