Nigdy nie wyobrażałam sobie, że na emeryturze będę musiała żebrać. Moje życie wydawało się idealne. Miałam kochającego męża i zawsze znajdowaliśmy wspólny język z naszymi dziećmi. Prawie zawsze. Jak każda rozsądna osoba, myślałam o pieniądzach. Ale nigdy nie bałam się, że ich zabraknie. W końcu oszczędzaliśmy, a kiedy mój mąż jeszcze żył, nawet podróżowaliśmy razem.
Dorastając, nigdy nie znałam swojego ojca. Mama urodziła mnie w późnych latach trzydziestych, wierząc, że nigdy nie znajdzie miłości ani nie wyjdzie za mąż. Ale życie ma swoje niespodzianki. Kiedy skończyłam 8 lat, w życiu mojej mamy pojawił się mężczyzna. Wtedy nie rozumiałam, co się dzieje. Ale lata później odkryłam bolesną prawdę: mój ojczym po prostu nie chciał mnie w pobliżu.
Mój mąż i ja przeprowadziliśmy się daleko od naszych rodzin. Przyjechaliśmy do tego samego miasta na studia z różnych części kraju. Zostaliśmy tam. I z powodu jednego incydentu w końcu zrozumiałam, dlaczego ludzie mówili, że odległość jest lepsza.
Sytuacja wygląda następująco. Kiedy moja córka urodziła, starałam się jej pomóc: zostawałam z wnuczką, zabierałam ją na spacery, karmiłam ją i robiłam pranie. Starałam się robić wszystko, aby moja córka mogła odpocząć, bo wiem, jak trudno jest opiekować się małym dzieckiem. Ale potem moja pomoc zaczęła być brana za pewnik. Moja córka i jej mąż zaczęli częściej wychodzić, zakładając, że zawsze będę tam, aby zająć się ich dzieckiem.
Minęły trzy lata od śmierci mojego męża. Czuję się niesamowicie samotna. Naprawdę chciałam zbudować bliską relację z moją synową i miałam nadzieję, że będę mogła pomóc.
– Tak po prostu! Jesteś gotowy ze mną zerwać i nawet nie zapytałeś dlaczego! – Sugerujesz, że się rozstaniemy bez żadnych wyjaśnień.
Ich małżeństwo zakończyło się rozwodem po dziesięciu burzliwych latach, co uważam za długi czas dla tak nieszczęśliwego związku. Były mąż mojej córki pozostał trudną obecnością w naszym życiu.
Moja mama nigdy nie mówiła o moim ojcu, ale raz powiedziała mi, że ma swoją rodzinę i dzieci. Mój ojciec wie, że istnieję.
Z moim pierwszym mężem pobraliśmy się z głębokiej miłości i mieliśmy trzech synów. Tak, czasy były trudne, ale daliśmy radę. Po prostu dlatego, że
Niedawno pojechaliśmy razem na wycieczkę: ja z moim mężem Janem, a Michał z jego nową dziewczyną. Nikt nie zauważył, jak trudno było mi być w pobliżu Michała. Dlaczego? Bo kocham go od lat. Chodziliśmy do tego samego liceum, ale byłam trzy lata młodsza. Naturalnie, Michał nigdy wtedy na mnie nie zwracał uwagi.
Po tym, jak mama podarowała mi mieszkanie w mieście, postanowiłam zrobić wielki krok. Mama została w naszym małym miasteczku, a ja znalazłam się w fantastycznym dwupokojowym mieszkaniu, które niedawno zostało wyremontowane. Nie było to nic ekstrawaganckiego, ale dla dziewczyny w moim wieku, przeprowadzającej się z małego miasteczka, czułam się jak w raju. Nowe możliwości wydawały się być na horyzoncie.
Zdecydowałam się rozebrać ją, aby sprawdzić, czy moje podejrzenia są słuszne. „Co robisz? Mamy kolejkę, a ty wszystkich zatrzymujesz,” pielęgniarka zaczęła protestować, gdy rozbierałam dziecko.
