Sara dojeżdżała do pracy, więc mieszkała w akademiku, podczas gdy Jan mieszkał z rodzicami. Sara była wycofana i małomówna, a Jan był zabawny i lubiany przez wszystkich.
Po dziesięciu latach małżeństwa w końcu uwolniłam się od tradycyjnych oczekiwań wpajanych mi przez matkę, babcię i teściową. Obraz idealnej żony, która pracuje, opiekuje się dziećmi, utrzymuje dom w czystości, gotuje pyszne posiłki i dba o to, by mąż zawsze był zadowolony i dobrze ubrany. Mój mąż nigdy tego nie doceniał; brał wszystko za pewnik.
Myślałam, że po raz pierwszy w życiu znalazłam prawdziwą miłość. Co dziwne, te przyjemne emocje nie odciągały mnie od nauki; wręcz przeciwnie, pomagały mi się jeszcze bardziej skupić.
Każdy ma swoje wyobrażenie o tym, co to znaczy troszczyć się o kogoś. Ale dla mojej mamy troska oznacza robienie wszystkiego za mnie. Od najmłodszych lat byłem tym zmęczony. Próbowała wybierać dla mnie najlepsze zabawki, najciekawsze kreskówki i najlepsze zajęcia pozalekcyjne. Nawet próbowała wybierać mi przyjaciół. Wciąż pamiętam, jak zawstydzony się czułem, gdy pojawiała się na moich zajęciach.
Jan jechał wiejską drogą, którą nie podróżował od lat, wracając do domu swojego dzieciństwa. Nie odwiedzał domu ojca od dłuższego czasu. Po śmierci rodziców Jan był zbyt zajęty pracą i sprawami rodzinnymi, aby odbyć tę podróż. Ale teraz wreszcie był wolny, choć nie w sposób, na jaki liczył. Zdrada żony pozostawiła go zdruzgotanego, a on szukał ukojenia w znajomych miejscach z przeszłości.
Kiedy wyprowadzała się, spakowała nie tylko swoje rzeczy, ale także zabrała kilka naszych sprzętów domowych. Ania była radosna i podekscytowana. „Mamo, poradzę sobie,” zapewniała mnie. Ale sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewała.
Dorastając, nasza matka zawsze uczyła nas, jak ważne jest wsparcie rodzeństwa. Kiedy robiłam coś tylko dla siebie, czułam się winna. Janek ożenił się zaraz po liceum i został ojcem w trakcie drugiego roku studiów. Musiał przerwać naukę, bo nie mógł pogodzić szkoły z ojcostwem. Nie chcę go oceniać, bo podjął własne decyzje. Miałam swoją wizję przyszłości.
Mieliśmy fantastyczny zespół. Moja uwaga szczególnie skupiła się na Janie, który pracował w sąsiednim dziale. Miał wtedy trzydzieści pięć lat. On również mnie zauważył i zaczął
Siostra Ewy, Zosia, nalegała na wręczenie gotówki jej nastoletnim synom, Wojtkowi i Jankowi, zamiast zabawek. W Boże Narodzenie Ewa wręczyła każdemu z nich kopertę z pieniędzmi. Jednak po zobaczeniu prezentów swoich własnych dzieci, nagle opuściła rodzinne spotkanie.
Nigdy nie mogłam nawiązać relacji z mamą mojego pierwszego męża. Moja niechęć do niej była trudna do wyjaśnienia, nawet dla mnie samej. Dopiero teraz uświadamiam sobie, jak bardzo byłam niesprawiedliwa. W rzeczywistości była wspaniałą kobietą, troskliwą i kochającą… Teraz, gdy zastanawiam się nad moimi przeszłymi relacjami i interakcjami z ludźmi, rozumiem, że
Z bliźniakami, chłopcem i dziewczynką, Kamila początkowo miała harmonijny związek ze swoim mężem, Piotrem. Jednak z biegiem czasu ich małżeńska sielanka zaczęła się rozpadać, w dużej mierze pod wpływem coraz bardziej krytycznej matki Piotra.
Wszyscy mówią mi, jak haniebne jest wyrzucenie własnego syna i jego rodziny, zwłaszcza w okresie świątecznym. Ale to prawda.
