Nigdy nie było mowy o matczynej czułości czy odpowiedzialności. Wychowywana najpierw przez dziadków, a potem przez nianię, nawet przedszkole mnie nie ominęło. To opowieść o odległych więzach rodzinnych i niespełnionych potrzebach emocjonalnych.
Kasia zmaga się z poczuciem braku komfortu w domu z powodu ciągłej krytyki dotyczącej jej roli jako żony i matki. Potrzebuje Waszej rady, jak sobie z tym poradzić.
Od siedemnastego roku życia pracowałam i rozwiązywałam wszystkie swoje problemy sama. Całe życie polegałam tylko na sobie i swoich siłach. Ale teraz mój mąż kontroluje wszystko, a ja czuję się uwięziona.
Miałam już 35 lat, a lekarze powiedzieli mi, że nigdy nie będę miała dzieci. Mój mąż i ja byliśmy głęboko zaniepokojeni. Potem zaszłam w ciążę i urodziła się nasza córka. Ale gdy dorastała, sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewaliśmy.
Te słowa pozostawiają ślad nie tylko na jej życiu, ale także na życiu jej dzieci. Jaka jest ich wina? Czy ktoś myśli o dzieciach w takich sytuacjach?
Czuję się, jakby mieszkała na ulicy i jadła ostatni kawałek chleba. Kiedy mówię jej, że nie może tak robić, odpowiada: „Szczęście kocha ciszę!” Nigdy nie czułem się tak bezradny.
Moja matka nie pozwala mi żyć własnym życiem. Ciągle do mnie dzwoni, krytykując mnie za to, że nie spędzam z nią całego czasu. Mam 32 lata, jestem mężatką od sześciu lat i mam trójkę dzieci. Naturalnie, jestem bardzo zajęta przez większość czasu. Mój najmłodszy syn jeszcze nie chodzi do szkoły, a każdy dzień to walka o zrównoważenie moich obowiązków.
Zaniedbanie w dzieciństwie może mieć dalekosiężne konsekwencje, wpływając na całe życie, w tym na dynamikę rodzinną i relacje zawodowe. Ta historia opowiada o wyzwaniach, przed którymi stanęła rodzina, gdy podjęła się opieki nad młodszym bratem w trudnym czasie.
Odkąd pamiętam, moja mama zawsze rywalizowała ze swoją siostrą. Zrozumiałbym, gdyby to była tylko przyjacielska rywalizacja, ale zawsze kończy się to krzywdą dla kogoś.
Wybór odpowiedniego prezentu dla każdego członka rodziny może być trudnym zadaniem. Łatwo zauważyć rozczarowanie na ich twarzach, gdy nie podoba im się to, co dostali. Ale najtrudniej zadowolić zawsze mamę.
Robert zmaga się z intensywnym poczuciem winy i emocjonalnym zamętem po umieszczeniu swojej mamy w domu opieki. Szuka porady i wsparcia od społeczności, aby przejść przez ten trudny czas.
Trudno mi być nieidealną żoną, gdy moja matka, babcia i siostra są perfekcyjnymi gospodyniami domowymi. Moja babcia wychowała moją matkę w przekonaniu, że żona powinna umieć wszystko. Dom jest czysty, posiłki przygotowane, koszule męża wyprasowane, a prace domowe dzieci zrobione. Najważniejsze, aby kobieta przyczyniała się do budżetu domowego.
