Jak mogło mi się to przytrafić? Jak mogłem nie oprzeć się pokusie? Śmiali się i mówili, że dopóki sam tego nie doświadczę, nie zrozumiem. To było nieuniknione.
Głównym powodem jej starań jest to, że mój mąż ma dziecko z poprzedniego małżeństwa. Moja teściowa uważa, że jej syn popełnił ogromny błąd, opuszczając swoją rodzinę, i jest zdeterminowana, aby to naprawić.
Utknęłam w trudnej sytuacji, ponieważ mój mąż, William, nie potrafi przekazać swojej mamie informacji o naszych problemach z płodnością. Potrzebuję porady, jak sobie z tym poradzić, nie wywołując rodzinnej awantury.
Mam 35 lat i jestem mężatką od 10 lat. Wyszłam za mojego licealnego ukochanego, Jana. Zawsze podziwiałam Jana, gdy byliśmy w szkole, ale nigdy nie wyobrażałam sobie, że nasze życie dojdzie do tego punktu.
Wyszłam za mąż, gdy miałam 25 lat. Byliśmy szaleńczo zakochani i myślałam, że to miłość na całe życie. Rok po naszym ślubie urodził się nasz syn. Życie było jak bajka. Tak było przez kilka lat, ale potem bajka się skończyła. Mój mąż zaczął mnie okłamywać, a potem zdradzać. Znosiłam to długo, bo nie chciałam
Nie mogę pracować na pełny etat, ponieważ nasze dziecko jest jeszcze bardzo małe, więc na razie muszę polegać na mężu. Kiedyś dostawał premie, które bardzo nam pomagały, ale sytuacja się zmieniła.
Nigdy nie rozumiałam kobiet, które były zazdrosne o swoich mężów i kłóciły się z nimi bez powodu, ale teraz sama znajduję się w takiej sytuacji. Po urodzeniu naszego drugiego dziecka miałam problemy hormonalne i przytyłam. Przybrałam prawie dwadzieścia kilogramów. Oczywiście, teraz nie wyglądam zbyt atrakcyjnie, sama siebie nie lubię i bardzo się martwię.
Moja historia może brzmieć znajomo dla tych, którzy doświadczyli zdrady, ale to, co ją wyróżnia, to niespodziewany zwrot akcji. Wyszłam za mąż za mężczyznę, który miał 38 lat, podczas gdy ja byłam jeszcze na trzecim roku studiów. Był profesorem, choć nie na mojej uczelni. Poznała nas wspólna znajoma, która od razu mnie ostrzegła: uważaj na niego.
W drodze zadzwoniła do niego, aby sprawdzić, czy odebrał ich syna z przedszkola. „Przepraszam, jeszcze nie odebrałem Henryka, jestem zbyt zajęty.” – „Nie wierzę!”
Kiedy jesteś młody i nie boisz się przyszłości, czasami działasz lekkomyślnie i impulsywnie. Nie myślisz o konsekwencjach, zwłaszcza w życiu osobistym. Zachowujesz się, jakby młodość miała trwać wiecznie. To nie jest początek nudnego wykładu o tym, jak się nie zachowywać. To tylko moje głośne myśli, zwłaszcza że mam doświadczenie. Już jestem
Byłam zafascynowana nim; był przystojny, inteligentny i miał świetne poczucie humoru. Wszystko w nim mnie fascynowało! Mogłam słuchać godzinami, jak dzielił się ciekawostkami o świecie.
Jestem pewna, że jego żona od miesiąca ma romans tuż pod nosem wszystkich, a on tego nie zauważa. Oczywiście, z jego wymagającym harmonogramem pracy.
