W związku śmiech często postrzegany jest jako oznaka szczęścia i bliskości. Ale co się dzieje, gdy śmiech jest na Twój koszt? Ta historia zagłębia się w emocjonalny ból bycia celem drwin partnera, badając przyczyny takiego zachowania i jego szkodliwy wpływ na poczucie własnej wartości oraz relację.
Nasze życie zawsze kręciło się wokół naszego syna. Mając go późno w życiu, robiliśmy wszystko, aby obdarzyć go miłością. Dorastając w rozbitej rodzinie, nigdy nie otrzymałam wystarczająco dużo czułości od mojej matki. Dlatego obiecałam sobie, że z Michałem będzie inaczej. Ciężko pracowaliśmy i rezygnowaliśmy z wakacji, aby zapewnić mu dobrobyt. Ale teraz wszystko się zmieniło i wierzę, że to wpływ mojej synowej.
Siedziałyśmy razem, moja córka i ja, łzy płynęły nam po twarzach. Zostałyśmy porzucone. Obie. W ciągu dwóch dni. Jej chłopak ją zostawił, a mój mąż mnie. To tchórze. Nawet nie mieli odwagi powiedzieć tego prosto w twarz. Emilia dostała wiadomość na mediach społecznościowych. Ja dostałam SMS-a. SMS-a! Po 15 latach małżeństwa. Żałosny SMS. Nawet nie zasłużyłam na rozmowę. Mój mąż odszedł dwie godziny temu.
To nie jest typowa historia zdrady, gdzie mężczyźni zazwyczaj starają się ukryć swoje romanse. Czasami życie rzuca ci niespodziewane i bolesne wyzwania. Oto moja historia.
Trudno teraz nie zagubić się w starych zdjęciach. Oto wycieczka do Tatr, oto przyjęcie urodzinowe mojej mamy, a oto mój mąż na ślubie swojego brata.
Pobraliśmy się, gdy mieliśmy po dwadzieścia cztery lata. W tym czasie byłam już w ciąży. Właśnie ukończyliśmy studia pedagogiczne. Nasze rodziny nie były zamożne, więc musieliśmy ciężko pracować, aby związać koniec z końcem. Zrezygnowałam z urlopu macierzyńskiego i zdecydowałam się na karmienie mlekiem modyfikowanym. Czy to z powodu stresu, czy czegoś innego, od tego momentu wszystko zaczęło się psuć.
Cześć wszystkim. Chciałabym podzielić się historią, która rozgrywa się w moim życiu i codziennie mnie prześladuje. Nie wiem, co robić, a moje nerwy są napięte do granic możliwości. Każdej nocy płaczę w poduszkę, zanim zasnę. I tak nikt mnie nie słyszy. Ale zacznijmy od początku. Mój mąż i ja jesteśmy
– „Mamo, miałaś przyjechać w przyszłym tygodniu,” odpowiedział Jan, ziewając głośno. „Przygotowalibyśmy się, odebralibyśmy cię z dworca…” – „Tak, teraz,” drżała Anna. –
Na początku, mój mąż i ja myśleliśmy, że to nic wielkiego. W końcu życie rzuca nam różne wyzwania. Jeśli mój syn naprawdę ją kochał, byliśmy gotowi go wspierać. Ale sprawy przybrały zły obrót i teraz czuję się jak outsider we własnej rodzinie.
Zawsze żartowaliśmy, a ona zawsze miała ciętą ripostę. Po liceum nasze drogi znów się skrzyżowały i zobaczyliśmy się w nowym świetle. Nie wiedziałem wtedy, że prawda zburzy mój świat.
Odkąd pamiętam, moja mama zawsze rywalizowała ze swoją siostrą. Zrozumiałbym, gdyby to była tylko przyjacielska rywalizacja, ale zawsze kończy się to krzywdą dla kogoś.
– Jak mogłaś tak szybko zapomnieć o swojej wnuczce? To były jej urodziny, właśnie skończyła 15 lat! Rozumiem, że stałam się dla Ciebie obca, ale Hania! Ona jest Twoją wnuczką.
