W cichych przedmieściach Polski ojciec staje przed niewyobrażalnym wyborem. Ile żyć zmieniają decyzje podejmowane w imię miłości? Niedawno mój przyjaciel musiał zmierzyć się z bolesną rzeczywistością, prosząc swoich synów o opuszczenie rodzinnego domu.
Pobraliśmy się w wieku dwudziestu pięciu lat, a niedługo potem na świat przyszła nasza córka. Oboje byliśmy świeżo po studiach z zarządzania biznesem. Pochodząc z niezamożnych rodzin, musieliśmy ciężko pracować, aby się utrzymać. Wróciłam do pracy krótko po porodzie, polegając na opiece dziennej. Czy to przez presję, czy coś innego, nasze życie zaczęło się rozpadać.
Po prostu nie rozumiem dzisiejszej mody. Młodzi ludzie patrzą na siebie w taki sposób, że to wręcz odpychające. Moja wnuczka nie jest inna! Ale najbardziej irytuje mnie to, że jej rodzice w ogóle się tym nie przejmują.
Problemy z moją córką zaczęły się lata temu. Emocjonalny dystans pojawił się wcześnie, a w wieku 15 lat, Ania przestała dzielić się ze mną swoim życiem.
Wszystko szło w miarę gładko, biorąc pod uwagę poprzednie lata mojego małżeństwa. Mamy dwoje nastoletnich dzieci. Moja córka postanowiła zamieszkać z ojcem, a syn został ze mną. Przed złożeniem pozwu rozwodowego nie wyobrażałam sobie, jak trudne stanie się życie.
To było niesamowicie trudne. Miałam sześcioletnią córkę i żadnych środków na nasze utrzymanie. Na szczęście dom był mój, odziedziczony po babci. Musiałam włożyć wiele wysiłku, aby go utrzymać.
