Jestem Zosia Kowalska. Od śmierci mamy nie wypowiedziałam ani słowa, aż pewnego dnia weszłam sama na aukcję psów policyjnych w Złotowie. To, co tam się wydarzyło, na zawsze odmieniło moje życie i serca wszystkich obecnych.
Poruszająca opowieść o tym, jak introspekcja i cicha refleksja pomogły mi przejść przez burzliwy konflikt rodzinny, choć rozwiązanie pozostało nieuchwytne.
Czuję się, jakby mieszkała na ulicy i jadła ostatni kawałek chleba. Kiedy mówię jej, że nie może tak robić, odpowiada: „Szczęście kocha ciszę!” Nigdy nie czułem się tak bezradny.
