Kiedy Jan i jego żona, Ewa, niespodziewanie odwiedzili Patrycję, prosząc ją o codzienną opiekę nad ich dziećmi, aby Ewa mogła wrócić do pracy, Patrycja została zaskoczona. Początkowo milcząca, później wyraziła swoją odmowę tylko wobec Jana, prowadząc do rozmowy, której się nie spodziewała. Ta historia bada złożoności dynamiki rodzinnej, oczekiwań i uświadamiania sobie, że nie wszystkie prośby mogą zostać spełnione.
Zostawienie naszego syna pod opieką mojej teściowej, która zawsze uważa, że wie najlepiej, było decyzją, której żałuję. Pomimo pozostawienia szczegółowych instrukcji, wynik był daleki od oczekiwań. Ta doświadczenie dało mi lekcję, której nigdy nie zapomnę.
Trudno się pogodzić z tym, że mimo możliwości pomocy, ani moja mama, ani teściowa nie są skłonne pomóc przy dzieciach. Nie chodzi o to, że są mi coś winne, ale to i tak przygnębiające.
Jako starsza kobieta, czerpię radość z roli babci dla Hani i Kacpra, moich energicznych 2-letnich wnucząt bliźniaków. Ich nieograniczona energia i ciekawość są dla mnie przyjemnością, jednak opieka nad nimi wymaga ode mnie więcej, niż jestem w stanie dać. Pomimo mojej miłości do nich, musiałam odrzucić częste prośby mojej córki, Sary, o opiekę nad dziećmi. Ta decyzja doprowadziła do niewypowiedzianego napięcia między nami, przy czym Sara daje mi do zrozumienia, że moja decyzja teraz może wpłynąć na jej chęć opieki nade mną w moich późniejszych latach.
