Kiedy ich córka wyjechała za granicę z rodziną, pozostanie w domu stało się dla Jana nie do zniesienia. Jego żona, Maria, uwielbiała ich córkę i wnuki. Każda rozmowa w ich domu kręciła się wyłącznie wokół dzieci i ich dobrostanu. Nie było innych tematów do omówienia. Może po prostu nie chcieli ich znaleźć. Teraz, gdy ich bliscy byli daleko
Cora myślała, że potrzebuje dziecka, aby jej życie było pełne. Czując presję czasu, zdecydowała się na dziecko. Ale po narodzinach syna byli tylko we dwoje. Poświęciła mu swoje życie, ale sprawy nie potoczyły się tak, jak miała nadzieję.
W wieku 68 lat ogarnia mnie głębokie poczucie samotności. Minęło już ponad dziesięć lat od śmierci mojego męża, zostawiając mnie z naszymi dwójką wspaniałych dzieci, Markiem i Nikolą. Teraz, jako dorośli z własnymi życiami, nasze interakcje ograniczyły się do przelotnych wizyt i sporadycznej komunikacji. W tym roku moje urodziny minęły z minimalnym uznaniem z ich strony, co spotęgowało moje uczucie izolacji. Ta narracja bada emocjonalny krajobraz matki, która zmaga się z uświadomieniem sobie, że stała się myślą poboczną w życiu swoich dzieci.
