Był uosobieniem dżentelmena. Wszystkie moje przyjaciółki były zazdrosne. Niósł mnie na rękach do urzędu stanu cywilnego. Obiecał, że będę czuła się jak królowa. Przysiągł, że uczyni mnie szczęśliwą na zawsze. Ale obietnice często są łamane.
Około sześć miesięcy temu wyszłam za mąż za Jana. Moja mama pomogła nam rozwiązać problem mieszkaniowy, pozwalając nam zamieszkać w jej jednopokojowym mieszkaniu. Jednak ostrzegła nas, że mamy osiem lat na zakup własnego mieszkania. Mam młodszego brata, więc gdy skończy 18 lat, mieszkanie zostanie sprzedane, a pieniądze podzielone po równo. Wszyscy zgodzili się na to rozwiązanie.
Wiedziałam, że to będzie problem jeszcze zanim się pobraliśmy, i szczerze mówiąc, bardzo mnie to martwiło. Oczywiście, trzymałam swoje uczucia dla siebie—po co je ujawniać? Ale oceńcie sami. Oto, co się stało.
To wydarzyło się po tym, jak postanowiłam wcześniej wyjść z pracy, aby odwiedzić mojego ojca w szpitalu. Zanim tam pojechałam, pomyślałam, że wpadnę do domu, aby przygotować domowy posiłek dla niego.
Kocham go bardzo. Miałam ogromną kłótnię z teściową o nasz dom. Mój mąż i ja jesteśmy razem od pięciu lat. Mieszkamy w moim domu. Ponieważ w najbliższej przyszłości
Po 12 latach małżeństwa rozwiodłam się z mężem. Ogólnie rzecz biorąc, czytałam, że większość małżeństw rozpada się w ciągu pierwszych pięciu lat. Przynajmniej tak twierdzą eksperci. Potem szanse na rozwód stopniowo maleją z każdym kolejnym rokiem. Chyba po prostu miałam pecha. To dość zwyczajna historia. Smutna, ale zwyczajna. Znalazł sobie młodszą kobietę. Teraz wrócił, prosząc o wybaczenie.
Każdy mężczyzna powinien mieć podstawowe prawa we własnym domu. Gdybyśmy nie interweniowali, gdzie by przyprowadził swoją narzeczoną? – Maria kręci głową. Początkowo wynajmowali mieszkanie, ponieważ
Kiedy pojawił się temat zatrudnienia opiekunki do dzieci, mój mąż był niezwykle entuzjastyczny. Miał konkretne pomysły na temat cech dobrej opiekunki i jak wybrać odpowiednią osobę. Ja byłam zupełnie zagubiona.
Mam na imię Jan. Moja była żona, Anna, i ja byliśmy małżeństwem przez 25 lat. Byłem żywicielem rodziny, a ona zajmowała się naszym domem. Nigdy nie chciałem, żeby pracowała; cieszyłem się, że jest dla naszej rodziny. Ale w końcu zmęczyłem się nią. Szanujemy się nawzajem, ale miłość zgasła. Myślałem, że to normalne. Potem wszystko się zmieniło.
Powiedziałam jej: „Wynoś się!” i trzasnęłam drzwiami za nią. Termin „teściowa” zawsze miał dla mnie negatywne konotacje. Może dlatego, że nigdy nie znałam nikogo, kto miałby dobre relacje z matką swojego męża. Słyszałam co najmniej tuzin historii o rozwodach spowodowanych przez wtrącające się teściowe. Wniosek był prawie zawsze ten sam: „Nie lubiła mnie od momentu, gdy się poznaliśmy.” A potem
Rodzice Bartka zawsze byli w stanie wspierać nas finansowo, w przeciwieństwie do moich. Mają dobrze płatne prace i żyją komfortowo. Moi rodzice natomiast borykają się z problemami finansowymi, ale robią wszystko, co mogą, aby nam pomóc. Często opiekują się naszymi dziećmi lub przynoszą domowe posiłki. Krótko mówiąc, pomagają na wszelkie możliwe sposoby. Bartek jednak zdawał się tego nie dostrzegać, aż do pewnego pamiętnego dnia.
Dom, który moi rodzice kupili dla nas, był katalizatorem naszego rozwodu. Nie chodziło tylko o dom, ale wszystko zaczęło się rozpadać z jego powodu. Szczerze mówiąc, dopiero zaczynam wychodzić z głębokiej depresji; sześć miesięcy temu byłam w bardzo ciemnym miejscu. Ale to nie znaczy, że wróciłam do bycia radosną i optymistyczną osobą, jaką byłam przed ślubem. Oto moja historia.
