Rozważam sprzedaż mojego domu, aby przeprowadzić się do domu seniora, ale nie chcę wspierać finansowo mojego syna. Uważam, że musi nauczyć się samodzielności. Szukam Waszych opinii!
Po latach burzliwego małżeństwa w końcu podjęłam decyzję o rozpoczęciu nowego życia. Z dwójką nastolatków, moja córka wybrała życie z ojcem, podczas gdy mój syn został ze mną. Nie spodziewałam się jednak, że wyzwania, które nadejdą, wystawią moją cierpliwość i determinację na próbę, jakiej się nie spodziewałam.
Ojciec zmaga się z moralnym dylematem ukrywania decyzji finansowej przed córką na prośbę żony, szukając wsparcia u innych, którzy stanęli przed podobnymi sytuacjami.
Pobraliśmy się, gdy oboje mieliśmy dwadzieścia trzy lata. W tym czasie byłam już w ciąży. Właśnie skończyliśmy studia pedagogiczne. Nasze rodziny nie były zamożne, więc musieliśmy ciężko pracować, aby związać koniec z końcem. Zrezygnowałam z urlopu macierzyńskiego i zdecydowałam się na karmienie mlekiem modyfikowanym. Czy to z powodu stresu, czy czegoś innego, od tego momentu wszystko zaczęło się psuć.
Ostatnio moja jedyna córka, Emilia, wyraziła swoje niezadowolenie z powodu braku wsparcia finansowego z mojej strony. Problem polega na tym, że jej teściowie ciągle pomagają im finansowo. Ale jak może mnie porównywać, emerytowaną wdowę, do jej teściów, którzy są odnoszącymi sukcesy przedsiębiorcami w wieku 40 lat? Urodziłam Emilię dość późno, w wieku 42 lat. Mój mąż i ja staraliśmy się przez lata o dziecko, ale wszystkie nasze wysiłki wydawały się daremne, aż do momentu
Powiedziałam tacie, że byłoby świetnie, gdyby dom mógł być zarejestrowany na moje nazwisko. Był zaskoczony i powiedział: „Dlaczego tego potrzebujesz? Jesteś naszym jedynym dzieckiem!”
Okazało się, że swatka miała zawał serca i trafiła do szpitala. Swatka chciała poinformować Sarę, ale jej córka nie odbierała telefonów. Więc swatka zadzwoniła
Kiedy skończyłem osiemnaście lat, mój tata oznajmił, że jestem dorosły i muszę płacić czynsz albo się wyprowadzić. Musiałem także kupować sobie jedzenie. Uważał, że wypełnił swój obowiązek jako rodzic. Ponad dekadę później mój tata teraz żąda ode mnie wsparcia finansowego, myśląc, że coś mu jestem winien. Dorastając, zawsze słyszałem, że mieszkanie w domu to przywilej, a nie prawo.
Mój mąż i ja jesteśmy razem od 35 lat. Mieliśmy swoje wzloty i upadki, nawet rozważaliśmy rozwód w pewnym momencie. Teraz, gdy zbliżamy się do emerytury, musimy oszczędzać bardziej niż kiedykolwiek. Mieszkamy w naszym przytulnym domu z ukochanym psem, Maxem. Ale kiedy nasz syn poprosił o pomoc finansową, musiałam podjąć trudną decyzję.
Emerytura może być trudnym przejściem dla niektórych, ale dla mnie i mojego męża była to upragniona zmiana. Byliśmy zachwyceni, że w końcu mamy czas, aby cieszyć się naszymi złotymi latami razem. Po dekadach ciężkiej pracy zaoszczędziliśmy znaczną sumę pieniędzy. Jednak nasza radość była krótkotrwała, gdy nasza córka wyraziła swoje niezadowolenie z naszych wyborów życiowych.
Zdecydował, że będę pokrywać jego codzienne wydatki, podczas gdy on oszczędza swoją emeryturę na „czarną godzinę.” Teraz wszystko spada na mnie: opłaty za media, zakupy spożywcze i więcej.
Najbardziej zaskakujące jest to, że nie wszyscy nasi przyjaciele i rodzina wsparli mnie i mojego męża po tym, jak podzieliliśmy się tą historią, około połowa z nich. Dlatego chcę wam o tym opowiedzieć.
