Janek wciąż nie mógł przyzwyczaić się do nowego otoczenia. Życie jest nieprzewidywalne. Ojciec trójki dzieci, nigdy nie wyobrażał sobie, że spędzi swoje złote lata w domu opieki. Ale jego życie było kiedyś pełne radości i dostatku. Miał dobrze płatną pracę, przestronny dom, samochód, wspaniałą żonę i trójkę uroczych dzieci.
Mam pięcioro dzieci: dwie córki i trzech synów. To było około 30 lat temu, kiedy byli jeszcze mali. Teraz są dorośli i zakładają własne rodziny. Moje relacje z córkami są napięte, a synowie są zdystansowani.
67-letnia kobieta szuka porady, jak poradzić sobie z odmową dzieci, które nie chcą, aby zamieszkała z nimi. Niepewna jest swojej przyszłości mieszkaniowej.
Zaniepokojona babcia szuka porady, ponieważ jej dzieci planują przenieść ją do domu opieki i sprzedać jej mieszkanie, mimo że chce ona pozostać zaangażowana w życie swoich wnuków.
Stojąc na werandzie domu, który przez dziesięciolecia nazywał swoim, Karol odczuwał drżenie rąk, którego nie mógł uspokoić. Właśnie odbył przygnębiającą rozmowę ze swoją córką, Elą, która nalegała, że nadszedł czas, aby przenieść się do domu opieki z powodu braku miejsca w ich małym domu. Dom miał tylko dwa skromne pokoje – jeden dla Karola, a drugi dla jego córki i jej rodziny.
Urodzona rodzicom, którzy mieli już 40 lat, Milena jest jedynaczką bez rodzeństwa, które mogłoby podzielić się z nią obowiązkiem opieki nad starzejącymi się rodzicami. Teraz, gdy jej rodzice starzeją się, Milena zmaga się z odpowiedzialnością i własną niechęcią do wcielenia się w rolę opiekuna.
W miarę starzenia się naszych rodziców, role często się odwracają, a dorośli dzieci znajdują się w roli opiekunów. Ta historia bada emocjonalną podróż syna, który stoi przed trudną decyzją przeniesienia swojej starszej matki do domu opieki. To, co odkrywa wśród jej rzeczy, zmusza go do konfrontacji z ich wspólną przeszłością i przyszłością, którą sobie wyobrażał dla nich obojga.
