Od samego początku mój teść był stałą obecnością w naszym życiu, zawsze gotowy, by pomóc z dziećmi. Wierzyłam, że cieszy się z zaangażowania, ale później zrozumiałam, jak wielki koszt to dla niego stanowiło.
Zawsze chciałam mieć dzieci, najlepiej dużo. Jako mała dziewczynka opiekowałam się zwierzętami, jakbym była ich matką. Nie mogłam się doczekać, aż zostanę prawdziwą mamą. Miałam wspaniałe wizje życia, jakie będę prowadzić. Zmęczenie i stres nie miały miejsca w mojej wizji. Wyobrażałam sobie, że mieszkam w małym, przytulnym domu z ogrodem, strzeżonym przez dużego psa. Ale rzeczywistość okazała się daleka od moich marzeń i powoli mnie wykańcza.
W podmiejskim polskim domu, teściowa czuje się przytłoczona wymaganiami rodziny swojego syna. Pomimo jej starań o utrzymanie harmonii, jest obciążona obowiązkami domowymi, opieką nad dziećmi i pracami w ogrodzie, co prowadzi do napiętych relacji z rodziną.
Moja matka nie pozwala mi żyć własnym życiem. Ciągle do mnie dzwoni, krytykując mnie za to, że nie spędzam z nią całego czasu. Mam 32 lata, jestem mężatką od sześciu lat i mam trójkę dzieci. Naturalnie, jestem bardzo zajęta przez większość czasu. Mój najmłodszy syn jeszcze nie chodzi do szkoły, a każdy dzień to walka o zrównoważenie moich obowiązków.
Stojąc na stołku, próbuje je umyć, czasem upuszczając i tłukąc je, płacząc. Pocieszam ją, a potem ponownie myję talerze i kubki z powodu jakości pracy mojej asystentki.
