W wieku 60 lat, ja i mój mąż Janek, stanęliśmy przed bolesną prawdą, że nasze dzieci już nas nie potrzebują. Nasze trzy pociechy, teraz w pełni niezależne, oddaliły się od nas, pozostawiając nas z pytaniami o nasze role jako rodziców. Nasz syn Dawid nawet nie odbiera naszych telefonów.
Anna ma troje dzieci, które dawno opuściły rodzinny dom. Jej najstarszy syn mieszka za granicą ze swoją rodziną. Wyprowadził się w bardzo młodym wieku i od tamtej pory nie widział swojej matki. Pozostały tylko zdjęcia, listy i życzenia świąteczne. Anna starannie przechowuje wszystko i często, zwłaszcza zimowymi wieczorami, przegląda je i czyta. „Synu, tak bardzo za tobą tęsknimy…”
Kiedy ich córka wyjechała za granicę z rodziną, pozostanie w domu stało się dla Jana nie do zniesienia. Jego żona, Maria, uwielbiała ich córkę i wnuki. Każda rozmowa w ich domu kręciła się wyłącznie wokół dzieci i ich dobrostanu. Nie było innych tematów do omówienia. Może po prostu nie chcieli ich znaleźć. Teraz, gdy ich bliscy byli daleko
Maria ma troje dzieci, które dawno opuściły rodzinne gniazdo. Najstarszy, Wojtek, mieszka za granicą ze swoją rodziną. Wyprowadził się w bardzo młodym wieku i od tamtej pory nie widział swojej matki. Pozostały tylko zdjęcia, listy i życzenia świąteczne. Maria starannie przechowuje wszystko i często, zwłaszcza zimowymi wieczorami, przegląda je i czyta. „Synu, tak bardzo za tobą tęsknimy…”
Gdy życie zmienia swój kierunek, rodzice często odkrywają, że poświęcili się całkowicie swoim dzieciom. Wydaje się naturalne, że żyje się dla swoich dzieci, ale co się dzieje, gdy przestają one potrzebować naszej opieki? Ta historia bada emocjonalną podróż pary, która poświęciła swoje życie na wychowanie dzieci, tylko po to, by poczuć się opuszczona i szukać celu w następstwie tego.
Pozostawiona w samotności, społeczeństwo często szepta, że ci, którzy znajdują się sami w swoich zmierzchowych latach, musieli żyć życiem izolacji. Może byłam samotnikiem i czas to przyznać. Wychowałam dwoje dzieci, Brygidę i Kacpra, zapewniając im wszystko, czego potrzebowali, po wczesnej śmierci mojego męża. Pomimo moich poświęceń, zastanawiam się, gdzie moja podróż rodzicielska poszła nie tak.
