Kiedy nasze dzieci dorosły, myśleliśmy z mężem, że życie stanie się łatwiejsze. Mieliśmy dwoje dzieci do utrzymania i było ciężko. Oboje pracowaliśmy długie godziny za niskie wynagrodzenie, więc musieliśmy oszczędzać na wszystkim. Byłam dumna, że nasze dzieci chodziły do dobrych szkół, tak jak dzieci bogatych rodziców. Poświęciliśmy wszystko, aby miały to, czego potrzebowały, ale teraz traktują nas z brakiem szacunku.
Matka mojego męża zawsze była zaborcza, ale teraz przekracza wszelkie granice. Poznaliśmy się w lokalnej przychodni – ja byłam tam na rutynowej kontroli, a on towarzyszył swojej mamie na wizytach. Miał wtedy 34 lata. Oczywiście, maminsynek nie jest moim wymarzonym mężczyzną, ale
Artykuł „Nie Chcę Opiekować Się Wnukami w Weekend” wywołał wiele dyskusji, z ludźmi dzielącymi się różnymi opiniami. Okazuje się, że nie każdy chce pomocy w weekendy, a nie każdy chce opiekować się wnukami. Pomoc może przybierać różne formy. Poniższa historia jest napisana w pierwszej osobie, ale nie jest moim własnym doświadczeniem. „Nasze dziecko ma jedną…”
„Mamo, już Cię nie kocham. Chcę mieszkać z tatą.” Te słowa wypowiedział mój sześcioletni syn, zakładając buty i mocno naciągając czapkę na uszy. Zebrał wszystkie swoje zabawki, książki i ubrania. Nawet pożegnał się z naszym psem, mówiąc mu, żeby był grzeczny i nie sprawiał kłopotów. Wtedy zrozumiałam, że mój syn nie żartuje. Rozwiodłam się z jego ojcem ponad trzy lata temu.
Szukam porady, jak poradzić sobie z nieobecnością mojej teściowej. Nie odwiedza swoich wnuków od ponad sześciu miesięcy, nie dzwoni ani nie pisze, mimo że mieszkamy w tym samym mieście. Nie potrzebuję jej obecności dla siebie, ale boli mnie, gdy widzę, jak moje dzieci są ignorowane. Dlaczego to robi? Jakby zostały wymazane z jej życia.
