Nazywam się Jadwiga i jestem matką trójki dzieci. Ta historia opowiada o tym, jak po latach poświęceń i wspólnego życia zostałam sama w domu pełnym wspomnień, próbując odnaleźć sens w ciszy, która zastąpiła dawny śmiech. Przez wspomnienia, listy i rzadkie telefony próbuję zrozumieć, gdzie zgubiła się nasza bliskość.