Poświęciłam swoje życie wychowywaniu dzieci, wierząc, że nasza rodzinna więź pozostanie silna. Mój mąż i ja starannie planowaliśmy naszą emeryturę, ale teraz, siedząc w ciszy mojego domu, zmagam się z nieoczekiwaną samotnością. To historia o tym, jak życie przybrało nieoczekiwany obrót.
Mając trzydzieści pięć lat, wciąż zmagam się z niespełnionymi obietnicami mojego ojca. To jakby utknął w pętli, składając wielkie zobowiązania, ale nigdy ich nie realizując. Nie mogę przyzwyczaić się do tego wzorca rozczarowania.
Moja córka błagała mnie, aby pozwolić mojemu byłemu mężowi wrócić do naszego życia, ale bałam się, że wybaczenie mu przyniesie tylko więcej bólu. W końcu ludzie rzadko się zmieniają.
Nigdy wcześniej nie wierzyłem w te głupie przesądy i uprzedzenia. Jednak ostatnio moje spojrzenie na tę sprawę nie jest już tak jednoznaczne. Szczerze mówiąc, czuję się rozczarowany.
