Siedząc w przytulnej kawiarni, rozmawiając o naszych problemach, zauważyłyśmy uroczego młodego mężczyznę zbliżającego się do naszego stolika. Usiadł i chciał nas poznać. Szczerze mówiąc, od tego momentu wszystko się zmieniło.
Mam 44 lata i jestem samotną matką dwójki dzieci. Moja córka, Zuzanna, ma teraz 22 lata, a mój syn, Jakub, ma 14 lat. Zuzanna zawsze była wymagająca i szczegółowa wobec siebie i innych. Jednocześnie jest bardzo spokojną i radosną dziewczyną, która dobrze dogaduje się z innymi. Mamy wspaniałą relację. Zuzanna od zawsze była piękną dziewczyną, a
Kiedy wyjeżdżała, spakowała nie tylko swoje rzeczy, ale także postanowiła zabrać kilka urządzeń z naszego domu. Eliana była bardzo radosna i podekscytowana. „Mamo, dam sobie radę,” zapewniała mnie. Ale sprawy nie potoczyły się tak, jak miała nadzieję.
Mam starą przyjaciółkę ze szkoły średniej. Teraz, jako nowa mama, nie mogę nawet wyjść do kawiarni, a bez kontaktów towarzyskich życie wydaje się izolujące.
Mój przyjaciel Piotr ma syna, Bartka, który jest niesamowitą osobą. Świetnie radził sobie w szkole, ukończył studia i zaczął pracować. Na początku było ciężko, ale teraz jest zamożny, ma własny biznes, dom na przedmieściach i mieszkanie w centrum miasta – naprawdę niesamowita osoba. Ale… zawsze jest ALE. Ożenił się z Kasią. Okropna dziewczyna, wiejska prostaczka z dysfunkcyjnej rodziny, ona jest
Nazywam się Krzysztof. Moja żona, Anna, i ja byliśmy razem przez 30 lat. Zawsze zapewniałem rodzinie byt, podczas gdy Anna zajmowała się domem. Nigdy nie chciałem, żeby pracowała; cieszyłem się, że jest w domu. Ale potem zacząłem się nią męczyć. Żyliśmy w harmonii i szanowaliśmy się nawzajem, ale miłość zgasła. Myślałem, że to normalne. To było
Wyobraź sobie, że czujesz się głęboko emocjonalny i zakochany. Kiedy byłem młody, moja mama i ciotki przekonywały mnie, że jestem bardzo emocjonalny i romantyczny. Nie wiem, czy to tylko ja, czy inni czują to samo.
– Staraliśmy się być surowi. Nie dawaliśmy jej wszystkiego od razu. Ale nie mogę powiedzieć, że ją źle traktowaliśmy; nie miała gorzej niż inni.
– Musiałam go umyć sama, ponieważ, jakoś tak, wszystkie naczynia były czyste, z wyjątkiem tego jednego talerza, który stał tam brudny od ponad dnia. Kiedy zaczęłam
Szczerze mówiąc, moja córka Natalia i ja nigdy nie miałyśmy szczególnie bliskiej relacji. Od dzieciństwa Natalia zawsze była bardzo zamkniętym dzieckiem, a ja nigdy nie miałam czasu, aby znaleźć z nią wspólny język, spróbować sprawić, by się otworzyła i zdecydowała się ze mną porozmawiać. Ciężko pracowałam, starając się zapewnić nam obydwu szczęśliwe życie. Jej ojciec opuścił nas, gdy była jeszcze niemowlęciem, i musiałam być dla niej zarówno matką, jak i ojcem. Ale teraz wydaje się, że wszystkie moje wysiłki poszły na marne.
Pracuję w zakładzie produkcyjnym, zajmując stanowisko kierownicze z przyzwoitą pensją, która zaspokaja moje potrzeby i pozwala nawet na oszczędności. Zakład jest dogodnie położony blisko mojego domu, co ułatwia mi codzienny dojazd.
Po śmierci mojego męża cztery lata temu, pocieszenie znalazłam w moich dzieciach, wnukach i małym ogrodzie. Chcę wyraźnie zaznaczyć, że spędzam tu połowę roku.
