Zgodziłam się zaopiekować chorą wnuczką, choć miałam własne plany. Zamiast wdzięczności spotkałam się z obojętnością i poczułam się wykorzystana. Ta historia zmieniła moje spojrzenie na rodzinę, granice i własne potrzeby.
Moje życie po sześćdziesiątce miało być spokojne, ale powrót córki po rozwodzie wywrócił wszystko do góry nogami. Z dnia na dzień stałam się nianią, kucharką i sponsorem, a moje marzenia o wolności zaczęły się oddalać. W tej historii opowiadam o rodzinnych konfliktach, rozczarowaniach i o tym, jak trudno jest postawić granice najbliższym.
Od lat mieszkamy z mężem sami, dzieci dawno wyfrunęły z domu. Pewnego dnia zwykła kolacja zamieniła się w burzę emocji i wyrzucanych żali. To opowieść o tym, jak trudno pogodzić się z przemijaniem i jak szukać sensu w codzienności, kiedy wszystko się zmienia.
