Przykuta do wózka inwalidzkiego, Wioletta wpatrywała się w dal. Jej niegdyś żywe włosy teraz przetykane były siwymi pasmami. Jej długa biała suknia, ozdobiona delikatnym ręcznym haftem, opływała ją swobodnie. W rękach trzymała bukiet białych róż. Obok niej stał Gabriel, wysoki, dobrze zbudowany i przystojny. Przechodnie spoglądali na parę sporadycznie, w ich oczach mieszanka podziwu i współczucia.