Ostatnio owdowiała w wieku 55 lat, moja teściowa, Elżbieta, zaczęła przedstawiać się jako samotna, niekochana kobieta o pogarszającym się zdrowiu, zwłaszcza swojemu jedynemu synowi, Szymonowi, i jego żonie, Róży. Dlaczego? Moim zdaniem Elżbieta pragnie uwagi i opieki, a może po prostu się nudzi. Jednak Szymon się ze mną nie zgadza, i z tego powodu
Przykuta do wózka inwalidzkiego, Wioletta wpatrywała się w dal. Jej niegdyś żywe włosy teraz przetykane były siwymi pasmami. Jej długa biała suknia, ozdobiona delikatnym ręcznym haftem, opływała ją swobodnie. W rękach trzymała bukiet białych róż. Obok niej stał Gabriel, wysoki, dobrze zbudowany i przystojny. Przechodnie spoglądali na parę sporadycznie, w ich oczach mieszanka podziwu i współczucia.
Zawsze byłam oszczędna, nigdy nie wydawałam dużo na siebie. Pewnego razu Michał zapytał, czy chciałabym zostać gospodynią domową, co natychmiast odrzuciłam. Uważam, że lepiej jest pracować za skromną pensję niż polegać na kimś innym. Mój mąż ma takie samo zdanie. Czasami praca rzuca nam kłody pod nogi, więc zgadzam się na nadgodziny.
Pięć lat temu mój syn, Bartosz, zakończył swoje małżeństwo, zdradzając swoją pierwszą żonę, Natalię, gdy ich bliźniaki miały zaledwie kilka miesięcy. Podczas gdy Natalia poświęcała się opiece nad noworodkami, Bartosz potajemnie budował życie z kimś innym. Ostatecznie jego młoda kochanka, Alicja, postawiła ultimatum: rozwód albo strata jej. Bartosz wybrał Alicję, ale konsekwencje były ogromne, a ja, jako jego matka, wciąż borykam się z wyborami, które podjął.
Po raz pierwszy od kiedy jej syn, Mateusz, zakochał się w niezamężnej przyjaciółce swojej żony i opuścił rodzinę, pani Kowalska musiała błagać swoją byłą synową, Ewę, aby pozwoliła jej widywać się z wnukami. Pani Kowalska mogłaby znaleźć nowy cel w podróżach lub nieoczekiwanej relacji, gdyby nie jej głęboka miłość do wnuków. Jednak sprawy potoczyły się inaczej.
Powszechne stereotypy, że matka musi poświęcić całe swoje życie dzieciom, nie są powszechnie akceptowane. Wiktoria, matka dwóch dorosłych córek, Eliany i Novy, zawsze czuła się nieswojo z tym oczekiwaniem. Kiedy więc niespodziewanie otrzymała spadek po zmarłej siostrze, podjęła decyzję, która zszokowała jej rodzinę… Co się stało dalej? Wiktoria wyszła za mąż młodo i miała dwie piękne córki. Jej mąż, Bartosz, okazał się
Moja sąsiadka, pani Elżbieta, ma 68 lat i mieszka sama. Często ją odwiedzam, aby jej dotrzymać towarzystwa i przynieść coś słodkiego do naszej herbatki. Lubimy rozmawiać na różne tematy, a ona chętnie dzieli się opowieściami ze swoich podróży. Elżbieta zazwyczaj unika rozmów o swojej rodzinie, ale pewnego dnia postanowiła opowiedzieć mi o swojej zrażonej do niej dorosłej córce, Katarzynie, z którą straciła wszelki kontakt.
Zawsze byłam dumna z tego, że nie chowam urazy, może poza moją teściową, Jadwigą. Jej zachowanie wobec mnie zawsze było okropne. Spotkałam w życiu wiele nieprzyjemnych osób, ale Jadwiga naprawdę się wyróżnia. Nawet teraz, myśląc o niej, robi mi się niedobrze, mimo że od dawna nie mieliśmy kontaktu. Oto historia.
Róża zawsze preferowała prosty styl życia, ale jej mąż, Wiktor, nalegał na wystawne wesele. Po trzech latach oszczędzania na ślub i dom, Róża, pracująca w skromnie płatnej pracy biurowej, i Wiktor, agent nieruchomości z niestabilnym dochodem, wzięli ślub. Jednak ich małżeńskie szczęście było krótkotrwałe, gdy Wiktor niespodziewanie odszedł, pozostawiając Różę przykutą do łóżka i w rozpaczy. Teściowa Róży, Nadzieja, postanowiła się nią zaopiekować, ale sytuacja zmieniła się, gdy wdzięczność Róży nie była taka, jakiej Nadzieja oczekiwała.
Nasza relacja z teściową, Wiktoria, zawsze była trochę napięta. Ogólnie rzecz biorąc, jest dobrą osobą – uczciwą, życzliwą i hojną, i myślę, że nawet mnie lubi. Jednak jest w jej osobowości coś problematycznego: długo pamięta urazy. Zrozumienie tego zajęło mi trochę czasu. Na początku naszego małżeństwa
Najbardziej frustrujące jest to, że Bartek naprawdę nie rozumie, dlaczego go zostawiłam. Uważa, że zapewnił mi i naszej córce wszystko, czego potrzebujemy do wygodnego życia. Jego matka zawsze mówiła, że powinnam być wdzięczna, że pozwolił mi mieszkać w jego domu. Początkowo nie zgadzała się, abyśmy wynajmowali mieszkanie, a nawet sugerowała, że wprowadzimy się do nich.
Mama zawsze traktowała mnie i moją siostrę Zofię równo, więc odkrycie, że mnie pominęła w testamencie, było szokiem, którego nie mogłem przewidzieć. Od znalezienia tego dokumentu nasze relacje są napięte. Mimo że teraz rozumiem, że nie chciała mnie zranić, nie mogę jej wybaczyć. Z jakiegoś powodu mama zdecydowała, że wszystkie jej majątki powinny przypaść
