Kasia przyrodni brat, Jacek, jest synem jej matki z drugiego małżeństwa. Ich matka opuściła ojca Kasi krótko po jej narodzinach. Kasia nigdy nie poznała swojego biologicznego ojca ani jego rodziny. Teraz pojawiło się nowe rodzinne żądanie.
Wierzę, że matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak matka może faworyzować jedno dziecko i zaniedbywać drugie? Niestety, jest to możliwe. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Ania jest dumna i zawsze umawiała się z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
Po tym, jak mama podarowała mi mieszkanie w mieście, postanowiłam zrobić wielki krok. Mama została w naszym małym miasteczku, a ja znalazłam się w fantastycznym dwupokojowym mieszkaniu, które niedawno zostało wyremontowane. Nie było to nic ekstrawaganckiego, ale dla dziewczyny w moim wieku, przeprowadzającej się z małego miasteczka, czułam się jak w raju. Nowe możliwości wydawały się być na horyzoncie.
Nasza rodzina zawsze była zżyta, z sukcesami w pracy, relacjach i zdrowiu. To pozwalało nam utrzymywać ciepłe, kochające więzi. Jednak ostatnie wydarzenia nadwyrężyły te relacje.
Mój młodszy brat i ja mieliśmy swoje własne pokoje, podobnie jak nasi rodzice. Największy pokój, salon, był naszym tradycyjnym miejscem spotkań na wieczorne rozmowy przy kawie. Wszystko jednak zmieniło się, gdy odziedziczyliśmy dom w Warszawie.
Zdecydowałam się rozebrać ją, aby sprawdzić, czy moje podejrzenia są słuszne. „Co robisz? Mamy kolejkę, a ty wszystkich zatrzymujesz,” pielęgniarka zaczęła protestować, gdy rozbierałam dziecko.
Udaje, że mu na nas zależy, ale przejrzałam jego fasadę. Nie pozwolę, żeby nas popychał. Wiedział, na co się pisze, kiedy się pobieraliśmy.
Nie rozumiem mojego zięcia. Zabrania mi przychodzić do ich domu i opiekować się moim wnukiem. Mój zięć jest bardzo dobrym mężem. Bardzo kocha moją córkę, dobrze zarabia i jest świetną głową rodziny. Bardzo kocha też swojego syna, ale ponieważ dużo pracuje, widuje go tylko, gdy ten śpi i w weekendy. Problem w tym, że on uważa, że
Moja córka jest uczona w domu, więc spędza większość dnia w domu. Zadzwoniłam do niej podczas lunchu: – Jadłaś już obiad? – Tak, tata przyniósł pizzę. Byłam zaskoczona.
Nadal nie mogę się uspokoić. Tydzień temu musiałam wyrzucić córkę z mojego mieszkania. Szczerze mówiąc, nie żałuję swoich działań. Sama sobie na to zasłużyła, razem ze swoim chłopakiem. Wróciłam z pracy do domu i zastałam nieproszonych gości. Zawsze cieszyły mnie wizyty mojej córki, ale sześć miesięcy temu wydarzyło się coś, co zmieniło wszystko.
Jestem sfrustrowana zarówno moim mężem, jak i jego matką, ponieważ wychowała go w przekonaniu, że wychowanie dzieci to wyłącznie obowiązek matki. Używa jej słów, aby usprawiedliwić swoje brak zaangażowania, a ona go wspiera, litując się nad nim za to, że ma tak wymagającą żonę. Nasz syn ma siedem lat i chodzi do drugiej klasy, ale mój mąż nadal nie ma pojęcia o jego podstawowych potrzebach i kamieniach milowych.
Jan już wyszedł do pracy. Leżałam w ciepłym łóżku jeszcze przez pół godziny. Potem, z ogromnym wysiłkiem woli, zmusiłam się do wstania. Powoli chodziłam po mieszkaniu Jana.
