Zmaganie się z poczuciem winy po umieszczeniu mamy w domu opieki

Cześć wszystkim,

Nazywam się Robert i naprawdę teraz się zmagam. Kilka tygodni temu podjąłem trudną decyzję o umieszczeniu mojej mamy w domu opieki. Walczy z demencją i doszło do tego, że nie mogłem już zapewnić jej odpowiedniej opieki w domu. Myślałem, że robię dobrze, ale teraz nie jestem tego taki pewien.

Ostatnim razem, gdy ją odwiedziłem, spojrzała na mnie ze łzami w oczach i powiedziała: „Jak mogłeś mi to zrobić?”. Te słowa bardzo mnie zraniły i nie mogę się od nich uwolnić. Czuję, że ją zdradziłem, a poczucie winy mnie zżera. Ciągle odtwarzam ten moment w głowie i trudno mi się skupić na czymkolwiek innym.

Wiem, że wielu z was mogło przechodzić przez podobne sytuacje lub zna kogoś, kto przez to przeszedł. Jak radziliście sobie z poczuciem winy? Czy wasi bliscy kiedykolwiek wam wybaczyli? Jak radzicie sobie z ciągłym niepokojem, że podjęliście złą decyzję?

Rozmawiałem o tym z moimi przyjaciółmi, Bryanem i Rogerem, i byli wspierający, ale nadal czuję się zagubiony. Eva zasugerowała, żebym dołączył do grupy wsparcia, a Serenity wspomniała, że terapia może pomóc. Eliana uważa, że powinienem częściej odwiedzać mamę, aby pokazać jej, że nadal mi na niej zależy.

Jestem otwarty na wszelkie porady lub sugestie, jakie możecie mieć. Jak pogodzić się z tą decyzją? Jak mogę pomóc mamie zrozumieć, że zrobiłem to z miłości?

Dziękuję za wysłuchanie.