Siedząc na ławce w parku, zmarznięty i opuszczony przez własnego syna, opowiadam o tym, jak rodzina może rozpaść się przez jedno słowo i cudzą decyzję. Moje życie legło w gruzach, gdy syn posłuchał żony i wyrzucił mnie z domu, a ja musiałem nauczyć się na nowo ufać ludziom i sobie. To historia o dumie, zdradzie, drugim początku i pytaniu, czy można wybaczyć naprawdę wszystko.
Mam na imię Elżbieta. Po trzydziestu latach małżeństwa Piotr odszedł ode mnie, zostawiając pustkę i chaos. Trzy lata później wrócił, prosząc o drugą szansę – a ja musiałam zmierzyć się z własnym bólem, gniewem i nadzieją, której już nie oczekiwałam.
Moja historia to opowieść o miłości, stracie i odnajdywaniu siebie na nowo. Po dwudziestu latach małżeństwa mój mąż, Józef, odszedł, zostawiając mnie z pytaniami i pustką. Choć później pojawił się w moim życiu Marek, zrozumiałam, że nie chcę już więcej ślubu – wolę samotność niż kolejne złamane serce.
Nazywam się Krzysztof. Moja żona, Anna, i ja byliśmy razem przez 30 lat. Zawsze zapewniałem rodzinie byt, podczas gdy Anna zajmowała się domem. Nigdy nie chciałem, żeby pracowała; cieszyłem się, że jest w domu. Ale potem zacząłem się nią męczyć. Żyliśmy w harmonii i szanowaliśmy się nawzajem, ale miłość zgasła. Myślałem, że to normalne. To było
