Od dziecka byłam tą, która trzymała rodzinę razem, choć nikt mnie nie słuchał. Opowiadam o swojej drodze do prawa do własnego głosu i widzialności wśród najbliższych. To historia o cichym cierpieniu, odwadze i próbie wyrwania się z roli wiecznego tła.
Mam na imię Lena i wciąż pamiętam tamtą noc, kiedy zabrano mnie z mieszkania. Przez lata czekałam na mamę, wierząc, że wróci, ale życie poprowadziło mnie w zupełnie inną stronę. To historia o bólu, nadziei i miłości, która pojawia się wtedy, gdy najmniej się jej spodziewasz.
Nazywam się Dawid i opowiem Wam o dniu, w którym zemdlałem na oczach całej klasy, a mój nauczyciel, pan Nowak, zignorował moje błagania o pomoc. To historia o bólu, milczeniu i walce mojego taty, Marka, z systemem, który nie chciał przyznać się do błędu. To opowieść o tym, jak łatwo można stracić zaufanie do szkoły i jak trudno je odzyskać.
Nazywam się Jakub i dziś opowiem Wam historię mojej przyjaciółki Danuty, która od lat zmaga się z poczuciem winy z powodu braku miłości do własnego syna. To opowieść o trudnym dzieciństwie, rodzinnych konfliktach i walce o akceptację siebie. Ta historia nie daje mi spokoju i zmusza do refleksji nad tym, czym naprawdę jest rodzicielska miłość.
To opowieść o dniu, który na zawsze odmienił moje życie i życie mojej rodziny. Prababcia Stefania przyjechała do nas po latach nieobecności, a wraz z nią pojawiły się stare tajemnice i konflikty, o których nikt nie chciał pamiętać. Wspomnienia, łzy i trudne wybory sprawiły, że musiałam dorosnąć szybciej, niż byłam gotowa.
Już od pierwszych chwil tej historii czuję, jak świat wali mi się na głowę – upokorzenie w klasie, bezsilność wobec nauczyciela, a potem rodzinne napięcia, które rozdzierają dom. Każdy dzień to walka o zrozumienie i wsparcie, których tak bardzo potrzebuję, a których nie mogę się doczekać ani w szkole, ani od dorosłych. W tej opowieści dzielę się moim bólem, lękiem i nadzieją, że ktoś w końcu usłyszy mój głos.
Od dzieciństwa czułam się niewidzialna wśród rodzinnych kłótni i wzajemnych pretensji. Próbując zasłużyć na uwagę, zatraciłam siebie, pomagając wszystkim wokół. Dopiero spotkanie z małą Zosią zmusiło mnie do konfrontacji z własnymi uczuciami i pytania: czy potrafię pokochać samą siebie?
To jest moja spowiedź – opowieść o tym, jak stałam się przedmiotem handlu między własnymi rodzicami. Moja matka, bez cienia emocji, wypowiedziała słowa, które na zawsze zmieniły moje życie. Dziś, jako dorosła kobieta, wciąż zadaję sobie pytanie, czy kiedykolwiek mogłam być kochana.
Mam na imię Marta i od sześciu miesięcy moja teściowa, Zofia, nie odwiedza moich dzieci ani nie pyta o nie. Żyję w pułapce między bólem moich maluchów a niezrozumieniem ciszy, która z każdym dniem staje się cięższa. To opowieść o tym, jak brak babci potrafi rozbić rodzinny spokój.
Podczas rodzinnej kolacji mój syn zadał pytanie, które rozdarło moje serce i wywołało burzę emocji przy stole. W jednej chwili musiałam zmierzyć się z własnymi lękami, relacją z teściową i poczuciem winy. To wydarzenie zmieniło nasze życie i zmusiło mnie do zadania sobie pytań, na które nie byłam gotowa.
Jestem psychologiem i prowadzę bloga o życiu, emocjach i codziennych zmaganiach. Kilka tygodni temu spotkałam w parku Zosię, dziewczynkę, która przypomniała mi mnie samą z dzieciństwa. Ta historia to opowieść o naszych spotkaniach, rodzinnych ranach i sile, jaką daje zwykła rozmowa.
W tej historii opowiadam o mojej walce z odrzuceniem i samotnością w polskim systemie pieczy zastępczej. Przez lata czułem się niewidzialny, aż pewnego dnia pojawiła się rodzina, która odmieniła moje życie. To opowieść o nadziei, strachu i o tym, jak trudno zaufać, gdy serce jest pełne blizn.
