Od tego momentu mama zachowywała się, jakbym nie istniała, a nasza relacja się zatrzymała. Żyłam jak robot, chodząc sama do szkoły, odrabiając lekcje i czasem gotując dla siebie.
Nigdy o nic ich nie prosimy, żyjemy własnym życiem, spotykamy się w święta i dzwonimy do siebie w weekendy. Rodzice Natana również trzymają dystans.
Wiktoria, 55-letnia kobieta, jest całkowicie zszokowana tym, co zrobiła jej 80-letnia matka, Czesława. Wszyscy walczą o nią, w tym jej 30-letnia córka, Magdalena.
Jestem w trudnej sytuacji i naprawdę potrzebuję porady. Mój powrót do wspólnego mieszkania spowodował wiele napięć między moją siostrą a jej mężem. Teraz jej mąż planuje złożyć pozew o rozwód, a moja siostra obwinia mnie za wszystko. Czuję się zagubiona i nie wiem, co robić. Każda rada będzie bardzo cenna.
Najbardziej ironiczne jest to, że ciągle prosi mnie o wsparcie finansowe, bo jej emerytura nie wystarcza. Dlaczego nie prosi mojego brata o pomoc?
Trudno teraz nie zagubić się w starych zdjęciach. Oto wycieczka do Tatr, oto przyjęcie urodzinowe mojej mamy, a oto mój mąż na ślubie swojej siostry.
– Staraliśmy się być surowi. Nie dawaliśmy jej wszystkiego od razu. Ale nie mogę powiedzieć, że ją źle traktowaliśmy; nie miała gorzej niż inni.
Miałam nieprzyjemne spotkanie z moją teściową i teraz boję się zostać z nią sama. Potrzebuję porady, jak sobie z tym poradzić.
To nie stało się z dnia na dzień; to kulminacja wielu wydarzeń. Mówią, „Tak to jest, i ja tu rządzę.” Nasze dzieci są mniej więcej w tym samym wieku—Lena ma dziewięć lat.
– Szef był trochę zirytowany. Nie lubi, gdy ludzie się spóźniają. Dlaczego twoja mama ci nie pomogła? Czy ona też jest chora? – Nie… Natalia i jej
Po uczestnictwie w trzech podobnych weselach moich przyjaciół, każde z co najmniej 100 gośćmi, przestałam być zainteresowana takimi wielkimi uroczystościami. Podobnie jak same panny młode, chciałam czegoś innego.
Zawsze zastanawiałam się nad rodzicami, którzy nigdy nie pomagają swoim dorosłym dzieciom, a zamiast tego oczekują pomocy od nich. Mój mąż i ja zawsze wspieraliśmy nasze dzieci. Najpierw zapewniliśmy naszemu synowi i córce wyższe wykształcenie. Potem zorganizowaliśmy ich śluby. Nawet po tym, jak założyli własne rodziny, często dostarczaliśmy im jedzenie i wszystko, czego potrzebowali. Ale jak się okazało,
