Do momentu, gdy skończyłam 50 lat, nie miałam pojęcia, jak może wyglądać życie innych ludzi, w innym kraju, z różnymi perspektywami na życie. Dorastając w małym miasteczku w Polsce, nauczono mnie, że rodzina jest najważniejsza. Dopiero później w życiu zdałam sobie sprawę, ile przegapiłam.
Tak oto moje życie zmieniło się diametralnie. Dorastałam w dużej rodzinie na polskiej wsi, gdzie ludzie często nazywali nas dysfunkcyjnymi. Było nas wiele rodzeństwa, każde z własnymi problemami.
Mam starą przyjaciółkę ze szkoły średniej. Teraz, jako nowa mama, nie mogę nawet wyjść do kawiarni, a bez kontaktów towarzyskich życie wydaje się izolujące.
Nie mogę pracować na pełny etat, ponieważ nasze dziecko jest jeszcze bardzo małe, więc na razie muszę polegać na mężu. Kiedyś dostawał premie, które bardzo nam pomagały, ale sytuacja się zmieniła.
Dorastając w małym miasteczku na Środkowym Zachodzie, życie zawsze było dla Nikoli walką. Po stracie rodziców w młodym wieku, wychowywała ją ciocia Stefania. Marzenia o studiach pozostały tylko marzeniami. Pracując za minimalne wynagrodzenie w lokalnym żłobku, Nikola ledwo wiązała koniec z końcem, nie mówiąc już o luksusach. Jej życie niespodziewanie zmieniło się, gdy zaszła w ciążę i stanęła przed najtrudniejszą decyzją w swoim życiu.
Reflektując nad przełomowymi momentami mojego życia, nieoczekiwany prezent od mojego syna podczas jego zakończenia szkoły średniej pozostaje w mojej pamięci. Nigdy nie przewidywałam serii wydarzeń, które rozegrały się podczas maturalnego zakończenia mojego najstarszego syna. Po tym, jak dowiedziałam się, że nigdy nie będę mogła mieć własnych dzieci, pochłonęła mnie kariera. Ale życie miało inne plany i przez zrządzenie losu stałam się matką trójki, a niespodziewanie potem czwórki dzieci. Jednak radość była krótkotrwała, ponieważ ceremonia zakończenia przyniosła nieprzewidziane zwroty akcji.
Dorastając, Elżbieta zawsze myślała, że jej rodzina jest niezniszczalna. Wakacje nad morzem, weekendy pełne śmiechu i dom, który wydawał się najbezpieczniejszym miejscem na ziemi. Ale z biegiem lat, dystans wzrastał, a Elżbieta musiała zmierzyć się z rzeczywistością, której nigdy sobie nie wyobrażała. Po długiej nieobecności wraca do domu, aby odkryć, że jej rodzice, Natalia i Grzegorz, rozwiedli się. Teraz, w wieku 53 lat, Natalia przygotowuje się do ponownego zamążpójścia, wprowadzając do ich życia obcego, Artura. W obliczu problemów finansowych i wymagań macierzyństwa, Elżbieta zmaga się z akceptacją, zmianą i uświadomieniem sobie, że jej rodzina nigdy nie będzie taka sama.
