Od zawsze myślałam, że rodzina to wsparcie, ale kiedy najbardziej potrzebowałam pomocy, usłyszałam od mamy stanowcze 'nie’. Zmagam się z poczuciem winy, bezsilnością i próbuję pogodzić pracę z opieką nad synkiem. Czy naprawdę muszę wybierać między własnym rozwojem a byciem dobrą matką?
Sytuacja wygląda następująco. Kiedy moja córka urodziła, starałam się jej pomóc: zostawałam z wnuczką, zabierałam ją na spacery, karmiłam ją i robiłam pranie. Starałam się robić wszystko, aby moja córka mogła odpocząć, bo wiem, jak trudno jest opiekować się małym dzieckiem. Ale potem moja pomoc zaczęła być brana za pewnik. Moja córka i jej mąż zaczęli częściej wychodzić, zakładając, że zawsze będę tam, aby zająć się ich dzieckiem.
Kasia, żona mojego syna, wydawała się obiecującą młodą kobietą, kiedy pobrali się pięć lat temu. Była ambitna i zdeterminowana, ale teraz jej kariera powoduje napięcia w naszej rodzinie.
Kiedy jej matka zajmowała się dziećmi, nigdy nie przyszło mi do głowy, że robi to dla pieniędzy… Niedawno się o tym dowiedziałam.
„Mamo, już Cię nie kocham. Chcę mieszkać z tatą.” Te słowa wypowiedział mój sześcioletni syn, zakładając buty i mocno naciągając czapkę na uszy. Zebrał wszystkie swoje zabawki, książki i ubrania. Nawet pożegnał się z naszym psem, mówiąc mu, żeby był grzeczny i nie sprawiał kłopotów. Wtedy zrozumiałam, że mój syn nie żartuje. Rozwiodłam się z jego ojcem ponad trzy lata temu.
Jestem w trudnej sytuacji z moją córką, która oczekuje, że będę ciągle opiekować się moją wnuczką. Potrzebuję porady, jak poradzić sobie z tą sytuacją bez wywoływania konfliktu rodzinnego.
Mój sześcioletni syn właśnie powiedział mi, że mnie już nie kocha i chce zamieszkać z tatą. Jestem załamana i potrzebuję porady, jak sobie z tym poradzić.
Czuję, że jeśli moja teściowa wkrótce się nie wyprowadzi, mój mąż i ja skończymy rozwodem. Ma talent do wbijania klina między nas. Wiedziałam, że nie była zachwycona moim wyborem partnera, ale miałam nadzieję, że narodziny naszej córki pomogą jej się z tym pogodzić. Teraz wydaje się, że tylko udawała, że go lubi, a w rzeczywistości
Zawsze byłem osobą spokojną i zrównoważoną, rzadko znajdującą się w konfrontacjach czy nieprzyjemnych sytuacjach w pracy. Jednak moje życie osobiste niedawno postawiło mnie przed trudnym wyzwaniem dotyczącym dobra mojej rodziny.
Kilka miesięcy temu, mój mąż, Szymon, i ja zdecydowaliśmy się wynagrodzić moją matkę, Ewę, za opiekę nad naszą córką, Emilią. To rozwiązanie zaczęło się, gdy Szymon stracił pracę w zeszłym roku. Wtedy Emilia miała zaledwie sześć miesięcy, a ja byłam na urlopie macierzyńskim. W konsekwencji musiałam wrócić do pracy, aby związać koniec z końcem. Jednak ta decyzja wywołała ciągłe niezadowolenie ze strony mojej teściowej, Barbary, prowadząc do nieoczekiwanych napięć rodzinnych.
Zostawienie naszego syna pod opieką mojej teściowej, która zawsze uważa, że wie najlepiej, było decyzją, której żałuję. Pomimo pozostawienia szczegółowych instrukcji, wynik był daleki od oczekiwań. Ta doświadczenie dało mi lekcję, której nigdy nie zapomnę.
