Od dzieciństwa czułam, że dla mojej mamy nigdy nie będę dość dobra. Każdy mój sukces był umniejszany, a każda porażka – wyolbrzymiana. Dziś, jako dorosła kobieta, próbuję zrozumieć, czy kiedykolwiek zasłużę na jej uznanie i jak żyć, gdy własna rodzina jest źródłem największego bólu.
Emilia, córka samotnej matki, uciekła z konserwatywnego miasteczka na polskiej wsi, aby uciec przed szeptami i osądami, które towarzyszyły jej rodzinie. Dwie dekady później wraca, szukając przebaczenia i poczucia przynależności. Jednak pamięć miasteczka jest długa, a akceptacja nie przychodzi łatwo. To opowieść o nadziei spotykającej się z oporem, poszukiwaniu tożsamości przez córkę i trwałej miłości matki, która nie mogła ochronić jej przed surowością społecznych oczekiwań.
W sercu polskiej wsi, Emilia znalazła się uwięziona w życiu zdominowanym przez jej męża, Marka. Wychowana w konserwatywnej rodzinie, nauczona była stawiać rodzinę ponad wszystko, nawet kosztem własnego szczęścia. Kiedy Marek postanowił przenieść ich życie do odosobnionego gospodarstwa, Emilia i jej syn, Jakub, musieli odnaleźć się w świecie pełnym niepewności i samotności. W miarę jak zmagali się z adaptacją, nadzieje Emilii na lepszą przyszłość zaczęły gasnąć, zmuszając ją do zmierzenia się z cieniami przeszłości i rzeczywistością teraźniejszości.
Ewa, córka samotnej matki, uciekła z konserwatywnego miasteczka na polskiej wsi, aby uciec przed szeptami i osądami, które towarzyszyły jej rodzinie. Dwie dekady później wraca, szukając przebaczenia i poczucia przynależności. Jednak pamięć miasteczka jest długa, a akceptacja nie przychodzi łatwo. To opowieść o nadziei spotykającej się z oporem, poszukiwaniu tożsamości przez córkę i trwałej miłości matki, która nie mogła ochronić jej przed surowością społecznych oczekiwań.
Dorastając jako najmłodsza w rodzinie, nigdy nie czułam się rozpieszczana ani traktowana ulgowo. Moja siostra i ja wychowywałyśmy się w małym miasteczku na polskiej wsi. Dla mnie było to zwyczajne miejsce, ale teraz mam coś, do czego mogę to porównać. Nasza mama wychowywała nas sama, prowadząc małe gospodarstwo z kilkoma zwierzętami. Oto moja historia o tym, jak zostawiłam to wszystko za sobą.
Mimo że byłem najmłodszy w rodzinie, nigdy nie czułem się rozpieszczany ani traktowany ulgowo. Mój brat i ja dorastaliśmy w małym miasteczku na polskiej wsi. Dla mnie to było zwykłe miejsce, ale teraz mam coś, do czego mogę to porównać. Nasza mama wychowywała nas sama, zarządzając małym gospodarstwem z kilkoma zwierzętami. Oto moja historia o zostawieniu tego wszystkiego za sobą.
Tak oto moje życie zmieniło się diametralnie. Dorastałam w dużej rodzinie na polskiej wsi, gdzie ludzie często nazywali nas dysfunkcyjnymi. Było nas wiele rodzeństwa, każde z własnymi problemami.
