Przygotowaliśmy nawet jednopokojowe mieszkanie jako prezent. Pięknie je wyremontowaliśmy i luksusowo umeblowaliśmy. Ale jak dotąd nie przekazaliśmy prezentu. Nie ufamy naszemu zięciowi.
Nie był dobrze wychowanym, zdrowym mężczyzną; pracował jako kierowca dostawczy. Po pracy wracał do domu i zanurzał się w grach wideo. Linda próbowała przemówić do rozsądku swojej córce, ale
Starała się zachować dobrą minę i ogólnie przedstawiać wszystko w lepszym świetle, ale robiła to raczej kiepsko. Z jej prób „zachowania twarzy” mogliśmy wywnioskować, że sytuacja była daleka od idealnej.
Mam 35 lat i jestem mężatką od 10 lat. Wyszłam za mojego licealnego ukochanego, Jana. Zawsze podziwiałam Jana, gdy byliśmy w szkole, ale nigdy nie wyobrażałam sobie, że nasze życie potoczy się w ten sposób.
Gdzie indziej znajdę taką gospodynię, która pracuje za darmo? Jak czuje się kobieta w wieku 50 lat? Wciąż dość młoda, atrakcyjna i pełna nadziei. Wszystko może się jeszcze zdarzyć. Linda miała swoje pierwsze dziecko w wieku 25 lat. Teraz jej córka, Emilia, ma 25 lat. Mieszkały razem w dwupokojowym mieszkaniu i były najlepszymi przyjaciółkami. Wyglądały prawie jak siostry.
To nie chodzi o uderzenie pięścią w stół i powiedzenie: „Tak ma być.” Chodzi przede wszystkim o wzięcie odpowiedzialności w każdej sytuacji. Kiedy Janek zdecydował się na małżeństwo, wybrał cichą kobietę.
Kiedy po raz pierwszy spotkałam Janka, miałam zaledwie 19 lat. Byłam na drugim roku studiów, skupiona na nauce i niezbyt zainteresowana związkami romantycznymi. Ale Janek był inny. Był charyzmatyczny, wysportowany i miał magnetyczną osobowość, która przyciągała wszystkich. Kto by pomyślał, że wybierze właśnie mnie? Zaczęliśmy się spotykać, a po kilku latach Janek zaczął mówić o małżeństwie. Od tego momentu nasze życie przybrało niespodziewany obrót.
Prawda jest taka, że wyszła za nieroba. Nie pracował od ponad roku i tylko dorabia na pół etatu. Okazuje się, że moja córka sama wychowuje ich dziecko.
Podczas kłótni mój mąż oskarżył mnie o brak wdzięczności za to, że przyjął mnie z moim dzieckiem. Szczerze mówiąc, czułam się śmiesznie, ponieważ
Posiadanie dziecka było marzeniem, które wydawało się niemal nieosiągalne dla mnie i mojego męża, zwłaszcza że zbliżałam się do 40. roku życia, kiedy w końcu zostałam matką. Po latach prób i pogodzenia się z możliwością, że nigdy nie będziemy mieć dziecka, zostaliśmy pobłogosławieni cudowną ciążą. Nasz syn, Kacper, stał się centrum naszego świata, ale jego niedawna decyzja o poślubieniu dziewczyny z sąsiedztwa sprawiła, że czuję się rozdarta i zraniona.
Reflektując nad moją przeszłą relacją z byłym mężem, pozostaję zdumiona. Jak mogłam kiedykolwiek być z takim mężczyzną i nawet mieć z nim dzieci? Był po prostu głupcem w moich oczach!
