Mam na imię Magda i opowiem Wam, jak zakochałam się w Pawle – chłopaku z sąsiedztwa, którego moja rodzina nigdy nie zaakceptowała. Nasza miłość była walką z uprzedzeniami, oczekiwaniami i własnymi lękami. To historia o tym, jak trudno jest kochać, gdy świat wokół robi wszystko, by Cię rozdzielić.
Nazywam się Lejla i opowiadam o tym, jak zakochałam się w Janie, Polaku z Krakowa, podczas gdy ja dorastałam w tradycyjnej muzułmańskiej rodzinie w Warszawie. Nasza miłość musiała zmierzyć się z uprzedzeniami, lękiem i oczekiwaniami rodziny. Każde nasze spotkanie było walką między sercem a tym, czego oczekiwali od nas inni.
Jestem Anna. Moja historia to opowieść o rodzinnych konfliktach, uprzedzeniach i walce o szczęście w zwykłej polskiej rodzinie. Zmagam się z własnymi lękami, gdy mój syn Michał staje przed decyzją o rozwodzie, a ja muszę nauczyć się akceptować jego żonę, Magdę, która już ma dziecko z poprzedniego związku.
Nazywam się Lucyna i każdego ranka, zanim Warszawa się obudzi, zamiatam ulice. Zmagam się z uprzedzeniami, zmęczeniem i własną rodziną, która wstydzi się mojej pracy. Mimo wszystko wierzę, że nawet zwykła śmieciarka może być dumna z tego, co robi.
Nazywam się Darek i nigdy nie przypuszczałem, że mój związek z Iwoną stanie się tematem publicznej debaty. Kiedy ludzie zaczęli komentować naszą relację ze względu na wygląd Iwony, musiałem znaleźć w sobie siłę, by chronić naszą miłość przed jadem i uprzedzeniami. To opowieść o tym, jak nauczyłem się, czym jest prawdziwa miłość i jak walczyć o to, co najważniejsze.
To historia o tym, jak zwykłe ogłoszenie o wynajmie pokoju stało się początkiem największego wyzwania w moim życiu. Opowiadam o walce z samotnością, uprzedzeniami i własnymi lękami w obcym mieście. To opowieść o tym, jak trudno jest znaleźć swoje miejsce i zaufanie wśród ludzi, którzy na pierwszy rzut oka wydają się zupełnie inni.
Jestem Zuzanna. Moja miłość do Michała została zniszczona przez uprzedzenia i ambicje jego rodziców. Opowiadam o tym, jak status społeczny może złamać serce i odebrać nadzieję na szczęście.
Zawsze byłam tą, która robi wszystko po swojemu. Kiedy zakochałam się w Andrzeju, starszym ode mnie o 22 lata, świat wokół mnie oszalał z oburzenia. Dziś opowiadam swoją historię, bo wiem, że prawdziwa miłość nie potrzebuje niczyjej aprobaty.
– Nawet nie nazywa go po imieniu, zawsze mówi „ten twój…” – nic więcej. Bez względu na to, ile razy prosiłam ją, żeby traktowała go normalnie, po prostu nie chce.
