Całe życie mój ojciec pracował jako kierowca autobusu w Warszawie. Nigdy nie pytałem go o pieniądze, nie interesowałem się jego emeryturą, aż do dnia, gdy koledzy w pracy zadali mi niewygodne pytanie. Wtedy po raz pierwszy poczułem ciężar własnej obojętności i wstyd, którego nie potrafię się pozbyć.
Mam na imię Klaudia i zostałam wyrzucona z balu maturalnego z powodu mojej kwiecistej sukienki. W samotności na parkingu zadzwoniłam do mojej najlepszej przyjaciółki, czując się upokorzona i niesprawiedliwie potraktowana przez szkołę. Jednak niespodziewanie odnalazłam pocieszenie i siłę na balu mojej kuzynki.
Zaczęło się od jednego, bolesnego zdania mojej córki: „Nie przyjeżdżaj na mój ślub – będą tam tylko bogaci”. Wychowywałem ją sam, walcząc z biedą i samotnością, a ona, dorastając wśród ludzi sukcesu, zaczęła się mnie wstydzić. Opowiadam swoją historię, pełną rodzinnych konfliktów, rozczarowań i nadziei na przebaczenie.
Opowiadam o tym, jak mój chłopak zaczął przynosić gotowe posiłki do mojego mieszkania, a przyjaciele zaczęli się ze mnie śmiać. Zmagam się z poczuciem wstydu, niepewności i pytaniem, czy prosić go o wsparcie w zakupach. To historia o miłości, kompromisach i granicach w związku.
Wszystko zaczęło się od niewinnej rozmowy w tramwaju, która przerodziła się w dramat rodzinny. Zdrada, publiczne upokorzenie i walka o własną godność – to była cena za chwilę słabości. Czy można odbudować zaufanie, gdy cały świat patrzy?
