Od pierwszej chwili, gdy zobaczyłam znamię na twarzy mojej córeczki, wiedziałam, że czeka nas trudna droga. Przez dwa lata ukrywaliśmy je przed światem, walcząc z własnym strachem i uprzedzeniami innych. Dziś Zosia jest po operacji i patrzę na nią z dumą, ale wciąż zadaję sobie pytanie: czy dobrze zrobiłam?